Een klein Vlaams stadje in de Ardennen komt in aanraking met grote Aziatische ondernemers, die de zaakjes niet altijd ‘helder’ oplossen. Ronny, de medewerker van het toeristentreintje die op de plaatselijke camping woont, wordt er onvrijwillig ook bij betrokken. Wat is er aan de hand in het normaal zo rustige Ardennenstadje?
Door Daan Boeren
‘Zan voelde de pols. Shabi was dood. Gebroken nek. Zan sleepte hem naar de toiletruimte en plantte hem in het laatste hokje op de pot. (…) Had je maar niet aan mijn tas moeten komen, bedacht Zan. Ik kon geen enkel risico nemen.’ In de proloog van Moordgriet van Benny Baudewyns word je al meteen in het diepe gegooid. De Aziatische ‘klusjesman’ Zan wordt voorgesteld terwijl hij bezig is met het opruimen van problemen die het bedrijf van zijn oom in de weg staan. Snel merk je dat er om deze persoon een vies luchtje hangt. Dat zorgt meteen voor spanning, omdat je je afvraagt wie dit personage is en waarom hij wordt geïntroduceerd.
Hierna pas wordt de hoofdpersoon van het boek in beeld geroepen, Ronny Tervaete. Hij werkt als bestuurder van het treintje dat toeristen door het pittoreske stadje in de bergen voert. Ook woont hij daar zelf in een trailer op de camping. Het is duidelijk dat er niet alleen met het stadje iets raars aan de hand is; Ronny hoort bijvoorbeeld geluiden die anderen niet horen. De twee verhaallijnen worden later bij elkaar gebracht. Baudewyns heeft dat op een slimme manier uit weten te stellen, zodat je benieuwd blijft en de spanning niet verloren gaat.
In kleine details en de boekopdeling wordt er gespeeld met de spanningsboog. Door bijvoorbeeld de tijd van het verhaal onder de naamloze hoofdstukken te vermelden, kreeg ik onbewust het idee dat er in het boek een tijdsdruk bestaat, waardoor ik steeds wilde weten wat er in die tijdspanne allemaal zou gebeuren. De gebeurtenissen uit het verleden worden langzaaman in het heden merkbaar.
Hoewel je snel door de bladzijden heen gaat, is het woordgebruik van Baudewyns soms niet bevorderend voor de leesbaarheid. Zo komt hij met bepaalde woorden die niet in de luchtige en sprekende schrijfstijl passen die hij door het boek heen hanteert, zoals ‘pertinent’ en personages die ‘alvorens’ en ‘echter’ gebruiken tijdens het spreken.
Dit terzijde heeft Baudewyns een goede thriller afgeleverd die lekker wegleest en moeilijk weg te leggen is. De verschillende verhaallijnen heeft hij goed met elkaar weten te verweven en daarin gebeurt genoeg, zoals een verdwijning van een vriendin van de hoofdpersoon en een mysterieus lab achter in het restaurant in het Ardennenstadje. Moordgriet is duidelijk bedoeld voor volwassenen, door ‘sappige’ onderwerpen als seks en moord, die ik goede toevoegingen vond om het verhaal lopend te houden. Ook al heeft het niet bepaald een kerstsfeer, is dit een goed cadeau om een thrillerliefhebber tijdens de feestdagen mee te verblijden.
Benny Baudewyns, Moordgriet, Uitgeverij Vrijdag, 303 pagina’s (€ 22,50)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
