Groeide het christendom door verraad? De prille liefde tussen Erik en zijn ambitieuze joodse vriendin wordt zwaar op de proef gesteld door deze ontdekking.
Maandag 28 september
Vergeefs graaide Erik naar zijn telefoon op het nachtkastje. Hij wilde weten hoe laat het was. Het was al licht en hij was wakker geworden van honger, dorst en pijn. Zijn ogen vielen op het rugzakje. De contouren van zijn vondst tekenden zich af in het nylon. Alles gleed van hem af, alleen een plezierig, opgewonden gevoel bleef. Hij dwong zichzelf om eerst te douchen om alle wonden schoon te wassen. Daarna zou hij ze behandelen met jodium, wondgaasjes en pleisters. Het was stil op zijn etage. Zijn huisgenoten waren allemaal naar de universiteit waardoor hij de doucheruimte voor zich alleen had. Het lauwe water was weldadig. Weliswaar schrijnde het een beetje waar de huid open lag, maar hij ervaarde dat gevoel als het begin van de genezing. Terwijl hij naar het geklater van de druppels luisterde, besefte hij dat hij zelf ook op de universiteit had moeten zijn. Maandag van negen tot elf uur was het eerste college van de week. Ze waren met een kleine groep, dus zijn afwezigheid zou zeker opvallen. Jammer, niets aan te doen. Hij concentreerde zich op zijn wonden: naast twee grote was zijn hele lichaam bezaaid met kleinere schaafwonden. De grote zaten op zijn achterhoofd en zijn linkerbeen. Na het douchen liep hij met een handdoek om zijn middel geslagen terug naar zijn kamer en nam een paar paracetamoltabletten. Hij was wonderlijk licht in zijn hoofd. Hij had het overleefd! Dankzij zijn eigen inventiviteit. En de vondst kon zijn doorbraak betekenen. Hoe vaak werd er nu zoiets gevonden? Zo’n uniek en oud exemplaar? Iedereen zou in zijn schoenen willen staan. Hij kon niet wachten het in zijn handen te nemen. Hij kon niet wachten, maar zijn hoofd bonkte te hard. Nog even geduld.
Wel had hij verwacht dat op enig moment de belangrijkste gebeurtenissen in zijn leven als een versnelde film op zijn netvlies voorbij hadden moeten trekken. Misschien naïef, maar hij had altijd gehoord dat zoiets gebeurde als je de dood in de ogen keek. Zou hij nog te weinig hebben meegemaakt voor een dergelijke film, was hij niet echt in levensgevaar geweest of was het gewoon een broodjeaapverhaal?
Voorzichtig schuifelde hij naar het raam. Het gaf uitzicht op de tuin en enkele andere campusgebouwen. In de verte hoorde hij de sirene van een ambulance naderen. Het Hadassah Medisch Centrum lag naast de campus. Hij had geluk gehad met deze kamer in Jeruzalem. Alleen dit gebouw had een conciërge, een fraai betegelde entree en vijf grote in plaats van tien kleine kamers per eenheid.
Hij kleedde zich aan en at wat in de keuken. Daarna deed hij zijn laptop open om erachter te komen hoe laat het was. Zonder telefoon was hij volledig onthand, als een blinde zonder geleidehond. Halftwaalf. Hoewel hij nog steeds niet helemaal helder was in zijn hoofd, kon hij zich niet langer inhouden. Eerst schoof hij de grendel voor de deur; hij kon geen pottenkijkers gebruiken. Een gevoel bekroop hem alsof hij weer vijf was en hij zijn verjaardagscadeautje van zijn ouders mocht openen. Hij haalde diep adem en pakte met trillende vingers zijn vondst uit het rugzakje. Die zag er gaaf uit.
Ariën Knibbe, Het verzwegen verbond, Uitgeverij Palmslag, 352 pagina’s (€ 21,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
