Iedere editie lichten we een boekhandel uit die de Boekenkrant verspreidt. Deze keer is dat boekhandel De Nwe Bengel. We spreken Gerrit-Jan Kruidenier (59) die al dertig jaar eigenaar van deze Dordtse boekhandel.
Door ROXAN SMIT
Gerrit-Jan Kruidenier rolde bij toeval in het boekenvak. Toen hij studeerde aan de kunstacademie is hij veel gaan lezen: ‘Ik kwam als klant veel in deze boekhandel. Toen ben ik gevraagd om er te komen werken. Dat beviel toen zo goed dat het al snel van parttime naar fulltime ging. En op een gegeven moment kon ik de winkel overnemen.’
De Nwe Bengel in Dordrecht bestaat meer dan 60 jaar. Naast eigenaar/ boekverkoper Kruidenier werken er nog twee mensen in de winkel. De verkoopruimte van tweehonderd vierkante meter wordt volledig benut om boeken te verkopen. Kruidenier: ‘We zijn eigenlijk een klassieke boekhandel, maar dan in 2024. Veel andere boekhandels veranderen, maar wij proberen op een “ouderwetse” manier een actuele boekhandel te zijn met veel titels.’ De Nwe Bengel verkoopt geen tijdschriften, geen kantoorartikelen en ook geen boekgerelateerde cadeaus. Maar sinds anderhalf jaar wel een breed assortiment Engelstalige boeken.
Visitekaartje
Een breed aanbod: daar staat De Nwe Bengel om bekend. ‘We hebben veel literatuur, kunst, geschiedenis, gekke boeken en verrassende boeken. Daarvan is ook veel eigen import. Maar onze klanten kunnen hier ook terecht voor populaire titels. We zijn elke keer weer verbaasd dat mensen niet verwachten dat wij sommige top 10 op voorraad hebben.’ Klanten kopen bij De Nwe Bengel opvallend veel kunstboeken, maar iemand als Lucinda Riley verkoopt minder goed. ‘We hebben de Zeven zussen altijd op voorraad gehad en ook onder de aandacht gebracht, maar we hebben er uiteindelijk maar weinig van verkocht.’
De kracht van Boekhandel De Nwe Bengel is de communicatie met de klant. Online en in de vorm van nieuwsbrieven worden klanten op de hoogte gehouden. Ook als het om het assortiment in de winkel gaat, telt hun stem: ‘Ons principe is eigenlijk simpel: wanneer we drie keer vraag krijgen naar een titel, dan nemen we die titel op in het assortiment.’ Maar Kruidenier heeft het liever andersom: ’Als mensen ons om tips en advies vragen, dan zijn we op ons best.’ In het verleden organiseerde De Nwe Bengel ook literaire activiteiten. ‘In tien jaar tijd hebben we iets van 130 lezingen georganiseerd. We hadden zo’n beetje alle schrijvers wel te gast gehad. Op een gegeven moment hebben we gezegd: “Dit doen we niet meer, het is mooi geweest zo”.’
Lezen: vanzelfsprekend?
Kruidenier snapt niet dat er mensen zijn die geen boeken lezen. ‘Het is zo natuurlijk, zo gewoon om het wel te doen. Het is een kwestie van nieuwsgierigheid. Wel of niet lezen heeft niks met opleiding of afkomst te maken. Het gaat door alle lagen van de bevolking heen. Lezen geeft gewoon veel meer kleur en diepte aan je leven. Niet voor niets is ons motto: ‘Wie leest, leeft dubbel’, een dichtregel die ons door de Dordtse dichter Jan Eijkelboom cadeau is gedaan.’ Zelf leest Kruidenier veel en van alles door elkaar, maar nog altijd te weinig als je dat vergelijkt met wat er allemaal verschijnt: ‘Voor mijn gevoel is er altijd veel meer dat ik zou willen lezen en zou willen zien. Maar ook ik moet me beperken tot wat ik kan “verstouwen”.’
Zoals de boekverkoper zelf leest, zo hoopt hij ook dat zijn klanten aan het lezen te krijgen: ‘Een boekhandel is voor nieuwsgierige mensen. We willen voor hen een inspirerende plek zijn met veel en verrassende titels. Het moet een andere wereld zijn waar iedereen welkom is, ontspannen en gezellig. En wij moeten zorgen dat het juiste boek bij de juiste lezer terecht komt. Het is een vak, niets meer maar zeker ook niets minder.’
