Afgelopen donderdag was de Amerikaanse auteur T.C. Boyle te gast bij BorderKitchen om te praten over zijn nieuwe roman Wie storm zaait. Boyle sprak vol humor over het schrijverschap, wapenbezit in Amerika en een bijzonder ritueel met een kip.
Bezoekers lijken bedrogen uit te komen als Boyle het podium betreedt, hij is niet van plan om het over zijn nieuwe roman te hebben; in plaats daarvan heeft hij meer interesse om de geneugten van het theedrinken met zijn publiek te delen. Met deze kwinkslag is de toon van de avond direct gezet, ondanks de maatschappelijke en soms heftige onderwerpen die Boyle in zijn boeken aanboort, voert humor vanavond de boventoon.
Gevraagd naar zijn rituelen tijdens het schrijven volgt een relaas over een vodoo-ritueel met een kip, al snel blijkt dat deze humoristische verhandeling slechts een dekmantel is om te verhullen dat hij om echt goed te kunnen schrijven rust, regelmaat en vooral goede muziek nodig heeft. Boyle legt uit dat muziek hem helpt om het ritme in een tekst te vinden; dit ritme is bovendien bij elk boek anders. Redacteuren die in het verleden zijn korte verhalen wilden inkorten wegens een overschrijding van het woordenaantal begaan volgens de auteur dan ook een doodzonde; het ritme van de tekst klopt zo van geen kant meer.
Boyle heeft ook een duidelijke mening over zijn collega-auteurs, veel briljante schrijvers hebben namelijk moeite om hun teksten op een aanstekelijke manier voor te dragen. In Amerika hebben ze daar inmiddels iets op gevonden, daar wordt vaak aan acteurs gevraagd of zij een tekst willen voorlezen. Zijn devies is wederom om niet bang te zijn om humor in te zetten; het is immers onmogelijk om je publiek tegelijkertijd te laten slapen en lachen weet Boyle inmiddels uit ervaring. Hij voegt dan ook de daad bij het woord als hij met verve voordraagt uit Wie storm zaait.
In zijn nieuwe roman onderzoekt Boyle hoe geweld zo’n integraal onderdeel van de Amerikaanse maatschappij is geworden. De auteur gaat serieus in op vragen over het wapenbezit in zijn vaderland en laat terloops vallen dat ook hij een wapen thuis heeft. Over het motief om een wapen in huis te halen blijft hij ietwat op de vlakte, of het moet zijn dat elke persoon twee stappen verwijderd is van het plegen van zelfmoord, aldus Boyle. Toch verraad de glinstering in zijn ogen dat ook deze opmerking met een korreltje zout genomen moet worden, en dan zijn we toch weer terug bij waar we deze avond begonnen zijn: humor en sarcasme zijn Boyle duidelijk niet vreemd!
Boekgegevens
T.C. Boyle, Wie storm zaait, vertaling: Anne Jongeling, Uitgeverij Meridiaan, ISBN 978 90 488 2196 9 (€ 19,99)
