Een verhaal dat geschreven wordt vanuit wel zeven verschillende perspectieven: dat kom je niet vaak tegen. De gouden lepel van Jessa Maxwell geeft je een kijkje in het hoofd van alle deelnemers die meedoen aan het tv-programma Bakweek, dat te vergelijken is met Heel Holland Bakt. Wie van hen is verantwoordelijk voor het lijk dat op de tent is gestort…?
Door Lara Koster
De gouden lepel begint met een spannende proloog. Een vreselijke nacht waarin presentator en oprichter van de bakshow Betsy Martin een dood lichaam aantreft in de baktent. Gedurende het hele boek blijf je in spanning over wie of wat ertoe heeft geleid dat zoiets naars had kunnen gebeuren. Wanneer ik een boek voor een recensie lees, maak ik graag aantekeningen over elk hoofdstuk. Tijdens het lezen van De gouden lepel voelde ik me een ware detective met mijn aantekeningen als: ‘Lottie struint over de gangen van Grafton… Verdachte actie?’ Wanneer de met Betsy Martin geobsedeerde Stella zegt: ‘Ik zou er een moord voor doen om te zorgen dat Betsy Martin een tweede hap nam van iets wat ik had gebakken’, zet dat ook aan tot (ver)denken.
De hoofdstukken zijn gerangschikt op naam. Het ene moment lees je vanuit het perspectief van wiskundeleraar Gerald, dan plots weer zit je in het hoofd van rijke jongeman Pradyumna. Zo wordt er gewisseld tussen elk van de zes kandidaten van Bakweek. Ook Betsy heeft haar eigen hoofdstukken, maar opmerkelijk is dat deze de enige zijn die vanuit de derde persoon zijn geschreven. Het is echter niet storend dat het verhaal vanuit zo veel diverse standpunten geschreven is. De verschillende getuigenissen sluiten juist goed op elkaar aan en zo vallen de puzzelstukjes steeds meer op hun plaats. Op die manier leer je elke kandidaat door en door kennen.
De laatste zin in de flaptekst van het boek maakt je nieuwsgierig: ‘Maar dan gaat er iemand dood en is plots iedereen de verdachte.’ Bij het lezen hiervan verwacht je dat vele hoofdstukken gewijd zullen zijn aan de onderlinge achterdocht over wie de schuldige is. Echter gaan alleen de laatste vijftig pagina’s van het boek over de werkelijke gebeurtenis van de brute dood. Echt spannend is De gouden lepel dan ook niet; het is eerder een cosy crime. De locatie zelf zorgt al wel voor wat spanning: een oud groot landhuis gelegen in niemandsland. Wellicht spookt het op Grafton Manor, en waarom is de derde verdieping van het vreemde huis onbereikbaar…? De proloog van het boek is ook een klassiek thrillerscenario: een groot eng huis, een donkere nacht waarop het stormt en bloed dat langzaam naar beneden druppelt. Eigenlijk leent dit verhaal zich voor een geweldige film, maar als boek voelt het iets te langdradig. Toch blijf je onderzoekend doorlezen. Je móet gewoon weten hoe zo’n dood kan gebeuren tijdens een bakprogramma dat voor de buitenwereld zo onschuldig lijkt.
Jessa Maxwell, De gouden lepel, vertaling: Marion Drolsbach, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 288 pagina's (€ 21, 99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juni 2023. Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
