Nooit eerder kreeg ik zulke uiteenlopende reacties op mijn baksels. Waar de een terugkwam voor nog een stukje koek, wist een andere collega niet hoe snel hij naar de prullenbak moest rennen. Een ontzettende eyeopener, want het laat zien hoe gewend we zijn aan suiker en in hoeverre het onze smaak heeft beïnvloed.
Door Sonja Wessels
Natascha bakt zonder suiker en tarwe is het bijna logisch vervolg op Bakken met haver. Van der Stelt is zelf om gezondheidsredenen overgestapt op tarwevrij en vervolgens ook op suikervrij eten. Ze heeft in dit nieuwe boek met veel trial en error een aantal Hollandse klassiekers, zoals stroopwafels, Groninger Poffert en taaitaai, omgezet naar suiker- en tarwevrije alternatieven. Waar je dan meestal met opties voor geraffineerde suiker als honing, ahornsiroop en kokosbloesemsuiker aan de slag gaat, moet je het in dit boek echt zonder suiker doen, en dat is wennen. Ons brein is zo geconditioneerd dat we bij het zien van een brownie al een hele invulling aan de smaak geven. Als je dan een hap neemt van de variant uit het boek is het echt even slikken. Mijn testpanel vond het beter om dit recept ‘zoet aardappelbrood met cacao’ te noemen.
Van der Stelt neemt je in een heel vlotte schrijfstijl mee in haar reis van testen en uitproberen. Soms zijn de recepten vergezelt van een anekdote of citaat waarin ze uitlegt waarom ze een bepaald recept heeft uitgedokterd. Zo maakt ze bijvoorbeeld Schots shortbread op verzoek van een vriendin.
Groot nadeel aan de ingrediënten vind ik het prijskaartje dat er soms aanhangt. Aan het begin van het boek zijn een aantal veelgestelde vragen opgenomen waarin dit wordt aangekaart, maar het is echt even slikken als je zestien euro afrekent voor dertig gram vanillepoeder. Omdat ik zelf niet suikervrij hoef te eten, zal ik dit in het vervolg vervangen door vanille essence. Aan de andere kant heb ik nu wel een molen in Weesp ontdekt waar je relatief goedkoop roggemeel kunt kopen.
De recepten zijn allemaal helder en duidelijk omschreven. Als je alle stappen volgt kan het haast niet mislukken en ook zit bij elk recept een foto, die door Van der Stelt zelf zijn gemaakt. Alle baksels zien er daarop bijzonder fraai en aantrekkelijk uit: ambachtelijk en zonder opsmuk. Ik durf zelfs te beweren dat mijn gevulde koeken er mooier uitzagen dan op de foto’s en dat gebeurt echt nooit. Omdat het een paperback is, blijft hij tijdens het bakken niet echt netjes open liggen. Het is dus wel handig om hem in een kookboekstandaard te zetten, maar het boek heeft wel een lekker formaat.
Voor mensen die gewoon tarwe en suiker eten zal dit bakboek een uitdaging worden. Het doet echt een beroep op je smaakpapillen en je ontdekt ook hoe verslaafd je aan suiker bent. Het is soms echt een klap in je gezicht, maar als je even door de zure appel heen bijt en je richt op wat je wel proeft, leer je veel meer smaken herkennen in plaats van dat alles door suiker overschaduwd wordt. Toen ik Van der Stelt bij de boekpresentatie sprak, vertelde ze dat ze vaak de feedback kreeg dat men alles een beetje flauw vond. Ik denk dat je met dit boek als leidraad zelf een weg moet vinden in de hoeveelheden kruiden, specerijen en zout die je toevoegt. Met deze zestig recepten kun je in elk geval makkelijk een heel nieuw en gezond repertoire opbouwen.
Boekgegevens
Natascha van der Stelt, Natascha bakt zonder suiker en tarwe, Uitgeverij Orlando, 160 pagina’s (€ 22,50)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie 4 juni 2019.
