Boekfragment: Dochters van Sparta

Een meeslepende hervertelling van het beleg van Troje, verteld vanuit het perspectief van de twee meest verguisde vrouwen uit de mythologie. 

Klytaimnestra zat een eeuwigheid in haar kamer opgesloten. Ze wou dat iemand haar vertelde wat er gaande was. Hadden ze Helena gevonden? Ze had Agatha niet eens bij zich om haar ongerustheid te helpen dragen. Vader had het dienstmeisje meegenomen toen hij haar opsloot. Hij was vreselijk kwaad geweest toen ze het hem vertelden. Hij had Castor en Pollux er te paard op uit gestuurd en de halve paleiswacht te voet om Helena en de jongen te zoeken. 

Klytaimnestra frunnikte aan haar haar. Ineengedoken zat ze op het randje van haar bed te denken aan alles wat er kon gebeuren. Zelfs al waren Helena en Theseus veilig, dan nog was Helena alleen met een jongen. Klytaimnestra wist wat jongens met meisjes deden. Mannen met vrouwen. Thekla had het haar uitgelegd toen ze haar had gevraagd waarom de schapen elkaar beklommen. En als dat Helena overkwam… Nou, dan zou ze nooit een goed huwelijk sluiten. Klytaimnestra voelde zich misselijk. Ze had haar zusje in de steek gelaten.  

Stille tranen gleden over haar wangen. Boos op de beeldschone Helena. Boos op zichzelf. 

Ze hoorde de grendel voor de deur weggeschoven worden. Snel veegde ze de tranen van haar gezicht en stond op. Met haar hele hart hoopte ze Helena de kamer binnen te zien lopen. 

Maar toen de deur openging was Agatha degene die na een duw in de rug binnenviel. Achter haar ging de deur weer dicht. Haar ogen waren rood en opgezet. Ze zette een paar wankele passen, en hield zichzelf met een hand tegen de muur staande. 

‘Agatha?’ vroeg Klytaimnestra op haar hoede. Er was iets heel erg mis, dat begreep ze. Toen ze haar vader vertelden dat ze Helena en Theseus kwijt waren geraakt, had het meisje staan huilen. Bange tranen die haar hadden geïrriteerd. Maar de angst die toen in haar blik had gelegen was vervangen door iets verontrustenders. Een leegte. Klytaimnestra liep aarzelend op haar af. Pas toen ze vlakbij stond zag ze het in het flakkerende licht van de olielamp: de diepe striemen op Agatha’s smalle rug. Misselijkmakend rood doordrenkte de aan flarden gereten witte tuniek. Ze was afgeranseld. Daarom was ze zo bang geweest. 

‘O Agatha,’ zei ze, ternauwernood hoorbaar. Ze wilde haar omarmen maar onderbrak haar beweging toen ze het meisje ineen zag krimpen. ‘Het spijt me zo. Ik had hem moeten zeggen dat het net zo goed mijn schuld was-’ 

‘Dat weet hij,’ zei Agatha toonloos. ‘Daarom heeft hij me hierheen laten brengen. Zodat je dit zou zien.’ 

Klytaimnestra keek haar niet-begrijpend aan. 

‘Jou kan hij niet slaan,’ mompelde Agatha. ‘Je zou littekens krijgen.’ 

De les drong in zijn volle omvang tot Klytaimnestra door, en ze liet haar hoofd hangen. Haar vader strafte haar via Agatha. Haar maag keerde zich om bij de gedachte. ‘Heb je nieuws over Helena?’ vroeg ze stilletjes. 

Agatha schudde met neergeslagen ogen haar hoofd. 

De deur ging van het slot en de gestalte van haar vader tekende zich af in de opening. 

‘We hebben haar gevonden,’ zei hij. En daar stond Helena, even vol leven als altijd.  

Klytaimnestra sprong op en sloot haar zusje in haar armen. 

‘Wat is er gebeurd? Is alles goed met je?’ Ze nam Helena van hoofd tot voeten op, bedacht op verwondingen. 

‘Alles is prima. Theseus en ik waren gewoon aan het spelen. Ik weet niet waarom iedereen zich zo druk maakt.’ Met een rukje van haar hoofd schudde ze haar haar naar achteren.  

‘Maar… heeft hij je aangeraakt, Helena?’ vroeg Klytaimnestra. 

Helena sloeg haar ogen ten hemel. ‘Ja, hij heeft mijn hand vastgehouden toen we wegrenden bij Agatha. En hij heeft me gezoend,’ zei ze met een verlegen lachje.  

‘Hij heeft je gekust?! En verder is er niets gebeurd?’ 

Helena knikte. 

‘Dan is het goed.’ Ze slaakte een zucht van verlichting. ‘Dan is er geen kwaad geschied.’ Nog terwijl ze de woorden uitsprak moest ze denken aan Agatha, achter haar op bed. Ze wist niet of Helena haar zelfs maar had opgemerkt. 

Claire Heywood, Dochters van Sparta, vertaling: Ine Willems, Uitgeverij Orlando, 352 pagina's (€ 24,99) 
www.uitgeverijorlando.nl 

Dit fragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.

Berichten gemaakt 5313

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven