Een originele, frisse roman over outsiders, projectie en hokjesdenken. Bekend van de podcast De zaak Astronaut
Terwijl Angela door haar slaapkamerraam naar buiten kijkt, bedenkt ze dat de man op haar oprit haar in stukken zou kunnen snijden. Hij zou de deur kunnen forceren, naar boven kunnen komen, haar kunnen wurgen met zijn broekriem of met de koord van haar badjas. Het is half twee ’s nachts. Angela verschuilt zich achter een halfdicht gordijn. Haar klamme handen zijn om de stof geklemd. Rustig ademen, denkt ze, maar dat helpt niks. De nacht vergrijst de weilanden en slapende boerderijen rondom haar huis. Er staat een schep in de hoek. Ze weet dat ze hem daar heeft neergezet voor precies dit soort noodgevallen, maar het ding heeft altijd rustgevender gewerkt als symbool van veiligheid dan als daadwerkelijke verdedigingsoptie. Potverdomme, doe iets! Angela’s zicht is wazig, dus ze wrijft in haar ogen. De man op de lange oprijlaan staart naar een ongedefinieerd punt aan de horizon. De kans dat hij weer weggaat is klein, aangezien hij al anderhalf uur amper bewogen heeft. Het is overweldigend, hoe graag Angela weer in bed wil stappen en wil doen alsof er helemaal niks aan de hand is. Ze had gehoopt dat Roald zijn beloftes na zou komen. Geen dubieuze zaakjes meer. Geen foute vrienden. Geen engerds op haar erf. Het ging potdorie maandenlang goed! Ze schudt haar hoofd. Roald doet ook gewoon zijn best, dat weet ze. Dit is niet zijn schuld. En ze moet hem Rocko noemen, dat heeft hij zo besloten en dat moet ze respecteren. Kon ze hem nog maar eens vasthouden zoals die eerste keer dat ze hem in haar armen kreeg. Angela kijkt naar de gerafelde vloerbedekking die niet helemaal netjes om de verwarmingsbuis heen valt. Ze had het Rocko beloofd. Anders had ze de politie allang gebeld. Hij zou stoppen met dealen, zij zou haar mond houden. Ze snapt ook wel dat de agenten vragen gaan stellen als ze die man zien. Angela houdt zich aan haar beloftes. Moet ze haar eigen zoon verraden omdat ze te laf is om zelf indringers van haar erf te verjagen?
De wind blaast en het huis kraakt. Angela beeft als een eikenblad. Er was maar één ding dat ze na haar scheiding wilde: een boerderij met een simpele massagesalon, omdat mensen zeiden dat ze daar zo goed in was. Nu zit ze opgescheept met een tochtende bouwval en een zoon die drugs dealt vanuit de stal. Ze ijsbeert door de kamer. Als ze weer door het raam kijkt, staat de man er nog. Angela haalt haar handen door haar haar, probeert zichzelf boos te maken. Maar ze is alleen maar bang. Haar ongeneeslijke ziekte: angst, uitgezaaid.
Wat als ze naar beneden zou sluipen en het bankstel voor de deur schuift? Dan zou hij sowieso niet naar binnen kunnen. Maar midden in de nacht een bank verslepen? Ze hoeft hem alleen maar weg te jagen.
Tomias Keno, Astronaut, Uitgeverij Signatuur, 272 pagina's (€ 21,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie april 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
