‘Mijn hoofdpersoon Teun stort zich met veel energie in een zwart gat: haar vriendje Vos, die gesloten en grauw leeft. Nee, zo’n relatie is geen tragedie. Een verhouding die voortkabbelt zonder liefde of ruzie, dat is pas erg. De liefde wilde ik rauwer maken, wranger misschien dan de werkelijkheid.
Teun is eerst écht verliefd op Vos; ze is oprecht liefdevol. De liefde is wederzijds, maar Vos doet geen enkele moeite voor de relatie. Hij is vooral met zichzelf bezig. Hij is neerslachtig en introvert, zij is optimistisch en levenslustig. Hij maakt foto’s van de stad, beelden die steeds grauwer worden. Op een gegeven moment fotografeert hij alleen nog stof. Het drijft Teun tot wanhoop. Niets lijkt hun relatie en haar liefde nog te kunnen redden. Alles wat ze erin heeft gestoken, is verdwenen, ook haar eigenbeeld. Dan leert ze alleen te zijn. En ze leert zichzelf weer kennen. Niets is zo somber als het na de liefde lijkt. Er zijn honderd woorden voor grijs.’
Hannah Buenting , Honderd woorden voor grijs, Uitgeverij Querido, ISBN 978 90 214 3491 9 (€ 18,95)
