De lente is nu toch echt begonnen en dat betekent dat het weer tijd is voor een zonnig boek. De redactie van de Boekenkrant helpt u graag bij de keuze en vertelt meer over hun favoriete lenteboeken.
Door Jyoti Tojo
Ruth Janse:
Schildpadden tot in het oneindige van John Green
‘Mijn favoriete lenteboek is Schildpadden tot in het oneindige van John Green. Het doet mij denken aan de lente, omdat het zich voornamelijk in de buitenlucht afspeelt. Het boek gaat over Aza die last heeft van een angststoornis en klem zit in een verstikkende spiraal van haar gedachten. Aza woont aan de rand van Indianapolis en gaat op een dag met haar beste vriendin op zoek naar een voortvluchtige miljardair. Tijdens dit avontuur wordt Aza enorm geconfronteerd met de beperkingen van haar stoornis.
Toen ik het boek begon te lezen moest ik er wel even inkomen. Maar het boek zit vol humor, geeft een goede beschrijving van de personages en is erg overtuigend, zodat je vanzelf gaat meeleven met de hoofdpersoon. In het begin vond ik wel dat Aza iets te overdreven, en soms zelfs irritant wijs en bijdehand was, maar gedurende het verhaal merk je wel dat er een diepere betekenis achter zit en leer je haar ook beter te begrijpen. Ik had wel liever de Engelse versie willen lezen omdat er momenten waren waarop ik me stoorde aan uitspraken die onnatuurlijk klonken, maar verder heb ik erg genoten van dit boek.’
Mirjam Mulder:
De buitenjongen van Paolo Cognetti
‘De buitenjongen van Paolo Cognetti is een beetje een autobiografisch verhaal, het gaat namelijk over de auteur zelf, alleen noemt hij zijn naam niet. Het is een erg filosofisch en poëtisch dagboek. De hoofdpersoon verhuist voor een jaar naar de bergen omdat hij met zichzelf in de knoop zit, weg wil uit zijn oude leven en gewoon opnieuw wil beginnen. Het “nieuwe begin” deed me heel erg denken aan de lente, omdat dit seizoen als het ware ook een nieuwe start betekent. Het boek begint in de winter, wanneer de hoofdpersoon nog in een grote stad woont. In die periode merkt hij dat hij zijn leven niet meer prettig vindt, omdat hem zoveel regels van het “gewone” sociale leven worden opgelegd. Hij wil weg van de sociale druk en verwachtingen hoe zijn leven eruit zou moeten zien.
‘Eén van de mooiste dingen van het boek vond ik hoe de verschillende seizoenen aangehaald en duidelijk beschreven werden. Ook de manier waarop hij de wandelingen, de bomen en zijn omgeving beschreef zorgde ervoor dat je je helemaal ging inleven in de situatie waar de hoofdpersoon zich in bevindt.’
Janneke blok:
De blikman van Sarah Winman
‘De blikman van Sarah Winman gaat over Ellis, die terugblikt op zijn jeugd en de hechte vriendschap die hij met Michael had en uitgroeit tot een voorzichtige liefdesrelatie. Jaren later blijkt Ellis getrouwd te zijn met Annie. Wat is er in de tussentijd gebeurd?
‘Het verhaal concentreert zich op de keuzes die je in het leven maakt, het pad dat je kiest en wat je gelukkig maakt. Iedereen vraagt zich dit wel eens af, en daarom is het verhaal ook zo herkenbaar. Het is het idee van de Yellow Brick Road, die ook afgebeeld staat op de voorkant van het boek en de schrijfster baseerde op de klassieker De tovenaar van Oz: een spreekwoordelijke weg die mensen volgen naar hetgeen dat hen gelukkig maakt. Je ziet dit ook weer terug bij Ellis’ moeder, die lijdt onder haar tirannieke echtgenoot en niets te zeggen heeft in huis. Zij komt voor zichzelf op door een schilderij van ‘De zonnebloemen’ van Van Gogh in huis te hangen, wat haar man helemaal niet wil. Dit fragment is kenmerkend voor de thematiek van het boek: het maken van eigen keuzes en de weg naar geluk. Ik heb dit boek als lenteboek gekozen, omdat de lente een nieuw begin voorstelt en weer ruimte geeft voor nieuwe kansen en andere keuzes.’
Nicole van der Elst:
Het gedroomde land van Vera Keur en Theo van Stegeren
‘De keren dat ik naar Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië reisde, verbleef ik daar steeds in de lente, vandaar dat ik Het gedroomde land (dat over Argentinië gaat) als mijn lenteboek heb gekozen. In Het gedroomde land beschrijven twee Nederlandse journalisten, die een aantal maanden in Argentinië wonen, de verschillende gebieden van het land en verdiepen zich daar in de politieke geschiedenis, cultuur en het landschap.
‘Het mooiste en ook wel leukste deel om te lezen van het boek vond ik het stuk over de sport polo, wat een soort hockey is, maar dan op paarden en met maar vier spelers. Ze deden onderzoek naar hoe deze sport naar Argentinië is gekomen en gingen op bezoek bij de toppolospelers van Argentinië. Het non-fictie boek is eigenlijk een verslag van wat zij daar gedaan en ontdekt hebben, vanuit een Nederlands perspectief. Omdat mijn vriend Argentijns is herken ik die blik op Argentinië, die soms anders is dan hoe de inwoners het land en de cultuur ervaren. Los van dat het boek niet heel actueel meer is (2012) en je wel merkt dat de twee auteurs moeite hadden om dit boek samen te schrijven, was het een prima boek en werden er mooie dingen in aangehaald.’
Jyoti Tojo:
Dubbelbloed van Etchica Voorn
‘Een warm gevoel en de zon die heerlijk op mijn hoofd brandt, dat was het overheersende gevoel dat ik bij dit boek had en is de reden waarom ik het als mijn lenteboek heb gekozen. Dubbelbloed vertelt het verhaal van Etchica en hoe het leven als dochter van een Surinaamse vader en Nederlandse moeder haar heeft gevormd. Na de geboorte van haar zoon wil zij op zoek gaan naar haar achtergrond en familie in Suriname. Bij haar ‘ontdekkingsreis’ naar haar afkomst ervaart ze dat ze voor de Surinamers te Nederlands was en voor Nederlanders te Surinaams. Dit leidt tot een mooie zelfreflectie en laat zien hoe Etchica omgaat met de manier waarop mensen haar behandelen. Het was voor mij vaak erg herkenbaar maar zelfs als dat bij sommige stukken niet zo was, kon ik goed met de hoofdpersoon meeleven en alles voor me zien. Dit maakte het heel makkelijk om het boek snel uit te lezen, waarvan ik het aan het eind ook wel jammer vond dat het uit was. Het allermooiste van het boek vond ik de manier waarop ze het verschil en de twee identiteiten eigenlijk heeft samengebracht en het allerbeste eruit heeft gehaald. Ze is niet halfbloed, maar dubbelbloed.’
Boekgegevens
John Green, Schildpadden tot in het oneindige, vertaling: Aleid van Eekelen, Uitgeverij Gottmer, 320 pagina’s (€ 16,99)
Paolo Cognetti, De buitenjongen, Uitgeverij De Bezige Bij, vertaling: Yond Boeke en Patty Krone, 160 pagina’s (€ 19,99)
Sarah Winman, De blikman, vertaling: Miebeth van Horn, Uitgeverij Orlando, 192 pagina’s (€ 18,95)
Vera Keur en Theo van Stegeren, Het gedroomde land. Reis naar het hart van Argentinië, Uitgeverij De Bezige Bij, 304 pagina’s (€ 7,90)
Etchica Voorn, Dubbelbloed, Uitgeverij In de Knipscheer, 176 pagina’s (€ 17,50)
