Nicole weet niet wat haar overkomt als haar overleden tante haar pretpark Down Under niet aan een van haar kinderen nalaat, maar aan háár. Ze weet helemaal niets over het runnen van een pretpark. En nu kijkt het personeel haar verwachtingsvol aan, om te horen wat haar plannen met zijn. Met een beetje geluk is de nieuwe feelgoodroman van Tamara Haagmans, die doet wat je ervan verwacht.
Door Mirjam Mulder
Een pretpark erven van je overleden tante – in theorie klinkt het leuk, maar in het geval van Nicole erft ze er ook een heleboel schulden bij en een eindeloze lijst met dingen die nodig opgeknapt moeten worden in het park. Haar eerste reactie dan ook om te proberen het te verkopen. Maar dan komt haar beste vriendin Dani met een geweldig idee, dat zich in Nicoles gedachten vastbijt. ‘Beelden van het vervallen park malen door mijn hoofd en worden afgewisseld door het beeld dat Dani in mijn hoofd geplant heeft. Spinnenwebben, spoken en schedels. Het past perfect bij de staat van Down Under.’ Zou ze er toch een succes van kunnen maken?
Onwennig neemt Nicole de rol van eigenaresse van het park op zich. Als ze voor het eerst kennismaakt met de kleurrijke set medewerkers, zijn die niet allemaal even verwelkomend. Jolanda, die de keuken bestiert, ontfermt zich moederlijk over haar. Maar Sterre, een meisje met Downsyndroom dat een handje helpt in de keuken, is niet zo blij met de veranderingen. Ook Marc, het manusje-van-alles in het park, begroet haar nogal koeltjes: ‘De vrouw die nooit naar haar tante omkeek, die het park gekregen heeft waar ik jaren aan gewerkt heb, en die de nieuwe eigenaresse is van Down Under? Ja, we hebben al eens kennisgemaakt.’
Met beeldende en vlotte stijl neemt Haagmans je mee op dit avontuur, waar ze precies genoeg vleugjes romantiek en mysterie inmengt. Wie probeert Nicole te saboteren door onder andere de wallaby’s te laten ontsnappen? En schuilt er misschien meer achter Marcs stugge houding tegenover haar? Hoewel het einde niet heel erg een verrassing zal zijn, weten de personages je toch voor zich te winnen. Vooral de toevoeging van een aantal personages met Downsyndroom, met wie Nicole aanvankelijk niet goed om weet te gaan, geven het verhaal een extra interessant laagje.
Nicole mag dan soms wat traag van begrip zijn, de personages wat oppervlakkig blijven en het plot niet om over naar huis te schrijven, toch weet Haagmans alles goed te doseren en de vaart erin te houden. Dat is wellicht wat dit genre in deze tijd zo aantrekkelijk maakt: een simpel, warm verhaal, met herkenbare personages, netjes afgeronde verhaallijnen en natuurlijk een eind goed al goed.
Met een beetje geluk is een boek dat je vanaf het begin vertelt wat je ervan kunt verwachten – en daar vervolgens ook aan voldoet. Een aanrader als je even een zorgeloos verhaal wilt kunnen lezen, dat je de ruimte geeft om weg te dromen bij de vraag: wat zou jij doen als je een pretpark had geërfd?
Tamara Haagmans, Met een beetje geluk, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 256 pagina’s (€ 17,50)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
