Ken je die spanning voordat een sprint van start gaat? Dat de concentratie is af te lezen van de gezichten van de sprinters, je de spieren strak ziet worden bij de aankondiging van de start, en dan uiteindelijk de explosie van kracht bij het startschot? Een spanning waarmee Usain Bolt goed bekend is. Zo ook de gelijknamige hoofdpersoon van Ghost. Jason Reynolds schreef met deze jeugdroman niet alleen een ode aan sprinten, maar ook een ode aan familie – bloed of zelfgekozen.
Door Oglaya Doua
Ghost is zijn hele leven al aan het rennen – vanaf het moment dat zijn vader jaren geleden een pistool op hem en zijn moeder richtte. En dat rennen, daar is hij heel goed in. Net zoals in de problemen komen. Met andere kinderen op school, met leraren of met een sportwinkel vanwege het stelen van sneakers. Dan wordt Ghost bij toeval ontdekt door de coach van een hardloopteam. Daar leert hij hoe fijn het is om vrienden te hebben (ook al zijn ze raar) en hoe het voelt als iemand in je gelooft.
Reynolds las als kind nooit. Pas op zijn zeventiende las hij voor het eerst een boek helemaal uit. En toen realiseerde hij zich ook dat jongeren geen boeken lezen, niet omdat ze lezen niet leuk vinden, maar omdat ze een hekel hebben aan saaie boeken. Dus besloot hij boeken te schrijven die niet saai zijn, maar gaan over gekleurde jongeren in Amerika en hun realiteit. Ghost is alleen daarom al verfrissend.
Wat dit boek ook zo leuk maakt, is de vertelling. We volgen een twaalfjarige jongen, op het eerste gezicht een heel gewone jongen, die ook met trauma’s kampt en niet weet hoe hij daarmee om moet gaan. Een jongen, zoals Ghost het zelf beschrijft, ‘met veel geschreeuw vanbinnen.’ Reynolds weet Ghost een authentieke stem te geven die tegelijkertijd herkenbaar is.
Reynolds bouwt ook goed de relaties op met de teamleden en de coach van het hardloopteam waar Ghost lid van wordt. Reynolds liefde voor sprinten is aan alles af te lezen op de pagina’s. Langzaam maar zeker voelt Ghost steeds meer het warme gevoel om mensen te hebben die voor je klaarstaan. Na een etentje met de ‘groentjes’ van het team omschrijft hij het zelf als volgt: ‘En het voelde goed om me onderdeel van het team te voelen. Alsof ik er echt was – echt, écht was – als mezelf, maar met minder geschreeuw vanbinnen.’
Ghost weet je op een heel toegankelijke manier kennis te laten maken met de belevingswereld van een jongere uit een slechte buurt. En het doet je realiseren dat iedereen een strijd vanbinnen voert. Best wel diep voor een jeugdboek, zonder dat het ooit belerend of zwaarmoedig wordt. Wat mij betreft een goede toevoeging aan een leeslijst voor eerste- en tweedeklassers.
Jason Reynolds, Ghost, vertaling: Maria Postema, Uitgeverij Condor, 208 pagina’s (€ 15,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
