Als getuige verhoord worden op een politiebureau: het lijkt me zenuwslopend. In Toen waren er nog vier van Chelsea Sedoti is het alsof jij op de stoel van de ondervragers zit. Vier jongeren doen hun verslag over de verdwijning van hun vriendin Maylee tijdens een kampeerweekendje. Langzamerhand ontrafelt zich het wie, wat, waar, hoe en waarom. Je krijgt er klamme handjes van. Alsof jij óók iets op je geweten hebt.
Door Maaike de Vries
‘Het probleem is niet dat getuigen tegen de politie liegen. Het is dat ze tegen zichzelf liegen.’ Vijf jongeren besluiten vrij impulsief om een nachtje te gaan wildkamperen bij Salvation Creek: een prachtige plek, maar ook beladen: er zijn daar meerdere meisjes op mysterieuze wijze verdwenen. Toch neemt Maylee het initiatief om er met haar vriendje John, beste vriendin Petra, Petra’s halfbroer Nolan en vriendin Abigail naartoe te gaan. Het past bij het impulsieve gedrag dat veel pubers vertonen: avontuur, vrijheid en het onbekende opzoeken.
Het verhaal vordert traag, omdat ongeveer elke minuut van hun kampeeravontuur uitgebreid beschreven wordt. De sfeer is mede door het voortdurend wisselen van de perspectieven – allemaal in de ik-persoon – beklemmend. Je wordt ongeduldig, maar ook steeds banger voor wat er nog meer komen gaat. De onderlinge relaties tussen de vijf personages zijn gecompliceerd. Hoe verder je in het boek komt, hoe meer je te weten komt over hoe ze elkaar kennen, wat ze van elkaar vinden en vooral: hoe ze over Maylee denken, die verdwijnt terwijl ze net een uur in hun tent liggen.
Verdween Maylee omdat ze aandacht zocht, als influencer met vele volgers? Ze zei weleens dingen als: ‘Wat heeft het voor zin om iets te doen als er niemand kijkt?’ Of was het omdat ze mensen tegen elkaar uitspeelde, informatie achterhield of juist over dingen loog? ‘Het kan me niet schelen of mensen van me houden of me haten. Het ergste zou zijn als er helemaal niemand aan me denkt.’ Wie Maylee is, daar komen we alleen achter door te luisteren naar de verhalen van de vier jongeren die achterbleven. Zelf komt ze niet aan het woord.
Uiteraard ga ik niks verklappen over het einde van dit zinderende verhaal. Het was voor mij een hele ervaring, ik lees niet vaak thrillers. Maar het heeft me positief verrast en ik vind het erg origineel en goed geschreven. Ik denk dat liefhebbers van young adult en thrillers van dit boek zullen smullen. Maar wildkamperen krijgt voor mij wel een andere lading nu: ik denk dat ik nog wel een tijdje bang zal zijn in mijn tentje!
Chelsea Sedoti, Toen waren er nog vier, vertaling: Mariella Manfre, Uitgeverij de Fontein, 416 pagina’s (€ 16,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2023.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
