Hoe noem je een koe die morst? Een knoei. Billie wil niets liever dan op een podium staan en moppen vertellen. Er is maar één probleem, Billie stottert en mensen die stotteren kunnen geen cabaretier worden… toch?
Door Ellen Rooms
Wat prijs ik mezelf gelukkig dat ik jullie over De jongen die iedereen liet lachen mag vertellen! Het was ronduit fantastisch. Helen Rutter schreef dit boek voor haar eigen zoontje, Lenny, die net als Billie stottert en dat merk je meteen!
Dit boek laat je lachen maar ook nadenken. Over hoe volwassenen typisch reageren op iemand die stottert en hoe jij dat zelf zou doen. Maar ook over hoe het voelt om aan de stotterende kant te staan. Daar ligt de sterkte van dit boek. Het perfecte evenwicht tussen grappig en serieus. ‘Mam zegt dat een groot deel van de problemen op de wereld wordt veroorzaakt doordat mensen haast hebben en dat ik mensen help door hen te dwingen wat meer geduld te hebben.’
Billie maakt zich klaar voor zijn eerste dag op het Banninck Lyceum, een nieuwe school vol nieuwe mensen die hem nog niet kennen en dus ook niet weten dat hij stottert. Eerst neemt hij zichzelf voor om gewoon niets te zeggen, helemaal niets, maar zoals je je wel kan inbeelden, is dit moeilijk vol te houden wanneer je in de klas gevraagd wordt om een antwoord te geven. Billie’s vriendengroep is gevarieerd en geweldig en het wordt al snel duidelijk dat iedereen zijn eigen problemen heeft. Zelfs de pestkop van de klas blijkt met allerlei zaken te worstelen.
Naast de uren die hij doorbrengt op school, volgen we Billie ook naar de logopedie, naar het voetbalveld, naar zijn kamer waar hij honderden lijstjes op zijn prikbord heeft hangen en naar zijn super geweldige Oma Let met wie hij natuurdocumentaires kijkt. ‘Vroeger noemden we Oma Let gewoon “oma”, maar toen we een keer zijn gaan lunchen voor paps verjaardag, kreeg Chloe de slappe lach toen oma een omelet bestelde. Chloe dacht dat ze ‘omalet’ zei. Sindsdien noemen we haar Oma Let.’
Oma Let luistert naar al zijn grappen en bij haar stottert hij bijna nooit. Hij vertelt haar over zijn droom om cabaretier te worden en belooft haar dat hij ooit op een podium zal staan om zijn moppen te vertellen.
Ondanks dat dit boek dus enorm grappig is en een perfecte balans weet te behouden met de serieuzere stukken, heeft het me ook ontroerd. De personages zijn zo goed uitgewerkt en voelen zo echt aan dat je meteen aan hen gehecht raakt. Je wil het liefst nog even wat langer bij hen blijven zitten.
Boekgegevens
Helen Rutter, De jongen die iedereen liet lachen, vertaling: Joyce Bekkers en Mijke van Leersum, Uitgeverij Billy Bones, 248 pagina’s (€ 18,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie maart 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
