Een prins die uit een sinaasappel kruipt? Het gebeurt echt in het sprookje Prins van Oranje van Jeroen Kramer en Dieuwertje Blok. In deze vrolijke, muzikale theatervoorstelling vertellen ze samen het verhaal van de eigenwijze prinses Aya, die reuzen en kikkers moet trotseren op zoek naar haar prins.
Door Mirjam Mulder
Nadat hun eerste theatertour wegens corona werd afgelast, besloten Dieuwertje en Jeroen om er dan maar een luisterboek-versie van op te nemen. Ze stapten ermee naar Uitgeverij Rubinstein, die voorstelde om er een boek van te maken, met illustraties en het luisterboek als inleg-CD. Het resultaat is een ontzettend leuk, speels boek, dat al helemaal gaat leven als je het (voor)leest. En gelukkig kon de theatertour nu alsnog van start!
Jullie hebben nu een aantal voorstellingen gehad. Wat waren de eerste reacties?
Jeroen: ‘Goed! Iedereen was heel enthousiast. De kinderen vonden het geweldig, maar de volwassenen vonden het ook leuk!’
Dieuwertje: ‘Dat vond ik vooral erg spannend, natuurlijk om te zien hoe de kinderen zouden reageren, maar ook de ouders. Die vinden kindervoorstellingen vaak niet zo leuk, maar nu kregen we juist van hen te horen dat ook zíj genoten hebben, dus dat is extra mooi.’
Jeroen: ‘Dat weet je natuurlijk niet van te voren, je doet maar wat op je gevoel. Want wij zijn geen kinderen.’
Dieuwertje: ‘Niet bepaald nee, twee grijze duifjes!’
Jeroen: ‘Maar uiteindelijk hebben we dat toch goed getroffen, die toon!’
Dieuwertje: ‘Ja, er zit genoeg variatie, tempo en spanning in, het is maar een uurtje, en je gaat er heel vrolijk van naar buiten. Er zitten ook geen diepere maatschappelijk betrokken onderwerpen in, het is gewoon een heerlijk sprookjesverhaal.’
Jeroen: ‘Nou, er zit een lichte mate van “woke-heid” in, in de zin dat we de genderrollen van het oorspronkelijke sprookje hebben omgedraaid. Dus de prinses is nu eens een keer de heldin die de prins redt, in plaats van andersom.’
Dieuwertje: ‘Ja, de prinses is wel stoer, maar we zijn ook weer niet zó woke dat ze op zoek gaat naar een prinses!’
Het is dus gebaseerd op een bestaand sprookje, dat jullie hebben bewerkt?
Dieuwertje: ‘Ja, vooral Jeroen, die heeft daar in eerste instantie het meeste aan gedaan.’
Jeroen: ‘Het sprookje werd ons aangereikt door Leoni Jansen, onze regisseur en tevens mijn vriendin. Het is oorspronkelijk een Turks-Perzisch sprookje dat voor de oorlog door Antoon Coolen is bewerkt tot een Nederlandse versie. Op basis daarvan zijn we aan de gang gegaan. We hebben er een heleboel elementen uitgehaald en er ook weer dingen aan toegevoegd. Heel Holland Bakt zit er bijvoorbeeld ook in.’
Dieuwertje: ‘En jij hebt heel veel muziek erbij gemaakt. Er zitten allemaal muzikale grapjes in, en een aantal echt geweldige liedjes. Heel verschillend van stijl, van een romantisch duet tot een soort rocknummer, als de kikker zingt dat-ie lelijk is. Ik heb vooral de theatertekst meer bekkend gemaakt.’
Soms lijken er wat knipogen in te zitten naar traditionele sprookjes, zoals dat de prinses de prins herkent door zijn tranen in de taart, net als bij het glazen muiltje…
Jeroen: ‘Dat zat eigenlijk totaal niet in het oorspronkelijke sprookje, hè, die traan? Dat vind ik wel grappig dat jij dat als het glazen muiltje ziet. Zo hebben wij dat eigenlijk helemaal nooit bedacht.’
Dieuwertje: ‘Hoe zat dat ook alweer in het oorspronkelijke verhaal?’
Jeroen: ‘Volgens mij gaat de prinses daarin verkleed als een wasvrouw naar het paleis om in de buurt van haar prins te komen, en dan herkent hij haar gewoon. Het hele element taart, in alle bescheidenheid, heb ik er geloof ik bij verzonnen.’
Dieuwertje: ‘Dat van jou is veel leuker! Prachtig beeld vind ik dat, dat de prins in de taart huilt en de prinses hem daardoor herkent. De prins is ook wel een metro-man, vind ik, hij durft sentimenteel te zijn, zijn emoties te tonen.’
Waarom hebben magische elementen als reuzen en betoverde sinaasappels toch altijd zo’n aantrekkingskracht op kinderen?
Dieuwertje: ‘Magie, magie, de verbeelding… Je hebt gewoon een bepaalde leeftijd dat de boze buitenwereld nog niet helemaal is binnengedrongen, waarin dingen niet allemaal kunnen en soms mislopen. Dat is iets waar we altijd allemaal naar terugverlangen. Dat er paarden op de daken liepen en je kikkers kon kussen en dan kwam er een prins uit. Dat de verbeelding nog alle kanten op kan, niet begrensd is door de realiteit. Veel mensen kunnen dat ook weer snel bij zichzelf oproepen. Ik heb er bijvoorbeeld helemaal geen moeite mee om drie weken per jaar weer in Sinterklaas te geloven, ik kan heel makkelijk weer terug naar het kind in mezelf.’
Jeroen: ‘Ja, dat is de vrolijkheid van de magie. Daar willen volwassenen zich ook af en toe in onderdompelen, of het nou Sinterklaas is of een sprookje of een fantasy-film. Dat is gewoon lekker. De wereld waarin alles kan.’
Is dat ook waarom jullie het zo leuk vinden om dit soort verhalen te maken, te spelen?
Jeroen: ‘Ja, het is spelen, hè? Spelen met alles. Eigenlijk heb je niets, een verhaal is lucht, en dan ga je ermee spelen en wordt het ineens een boek en een voorstelling en liedjes.’
Dieuwertje: ‘Het leuke van theater is ook dat het iets heel actiefs is, dat het je verbeelding aan het werk zet. Want wij hebben veel dingen in de voorstelling helemaal niet ingevuld. We hebben een prachtig decor, maar het is heel simpel: er staat een boom met drie sinaasappels, en een groot rond kleed waar we op spelen. En dan vertellen we, en soms spelen we de rol van prins of prinses, dat wisselen we ook af. Daar kun je kinderen helemaal in meenemen.’
De voorstelling De Prins van Oranje speelt vanaf 8 december tot eind februari in theaters door het hele land. Kijk op www.deprinsvanoranje.eu voor meer informatie.
Jeroen Kramer en Dieuwertje Blok, Prins van Oranje, illustraties: Laury Tinnemans en Job van Gelder, Uitgeverij Rubinstein, 64 pagina’s (€ 16,99)
Fotografie: Hessel Stuut
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
