Romance, fanfiction en blij zijn met jezelf!
Zonder er al te diep over na te denken checkte ze een Twitterdraadje van die ochtend, waar nog steeds druk op werd gereageerd. Het officiële account van Gods of the Gates had aan fans gevraagd hun beste cosplay-foto’s te plaatsen, en er waren al honderden reacties binnengekomen. Toen ze een paar mensen zag met hetzelfde postuur als zij, zorgde ze er wel voor dat ze de reacties op hun foto’s niet las.
Op haar telefoon stond een selfie van haar meest recente Laviniakostuum. De foto was niet bijgesneden, zowel haar gezicht als haar lichaam was duidelijk zichtbaar. Haar collega’s, op haar oude en nieuwe werk, zouden haar zeker herkennen. Net als haar familie en vrienden. Het zenuwslopendste van alles was nog wel: als ze Boek!AeneasIsNietZo haar Twitternaam gaf, zou hij haar eindelijk voor het eerst zien.
Diep ademhalen.
Ze plaatste de foto. Daarna legde ze meteen haar telefoon neer, klapte haar laptop dicht en bestelde roomservice, want dat had ze verdomme wel verdiend. Na het eten begon ze aan haar luchtige, moderne verhaal, zodat BAINZ er dit weekend feedback op zou kunnen geven.
Vlak voordat het tijd werd om naar bed te gaan, hield ze het niet meer vol. Met haar vinger in de aanslag om mensen te blokkeren, bekeek ze haar Twittermeldingen. Holy fuck. Ze was viraal gegaan. Althans, naar haar bescheiden maatstaven. Er hadden honderden mensen op haar foto gereageerd, elke seconde kwamen er nieuwe reacties binnen. Ze kon de meldingen amper bijbenen, en een deel van de berichten wilde ze niet eens lezen.
Ze had heus wel geweten hoe bepaalde fans van Gods of the Gates konden reageren. Het verbaasde haar dan ook niets dat ze, tussen de bewonderende en bemoedigende reacties, ook een paar heel lelijke draadjes aantrof.
Een van de populairste berichten:
Volgens mij heeft ze Lavinia opgegeten.
Dat deed pijn, natuurlijk. Maar een onbekende op internet zou haar nooit echt kunnen kwetsen. Niet zoals haar familie, vrienden en collega’s dat zouden kunnen. Desondanks wilde ze zichzelf niet langer dan noodzakelijk blootstellen aan dit gevoel. Het zou even duren, maar ze moest hier grip op zien te krijgen. Maar… jezus. Waar kwamen al die mensen vandaan? Het duurde een tijdje om alle haters in dat ene draadje te blokkeren en om – in elk geval tijdelijk – bepaalde termen die verwezen naar groot vee en dieren uit de dierentuin te filteren.
Tegen de tijd dat ze klaar was, had ze er alweer tientallen meldingen bij. Deze kwamen over het algemeen wat vriendelijker over, maar ze was van plan om er pas de volgende ochtend iets mee te doen.
Tot ze het bericht helemaal bovenaan zag, nog maar een paar tellen eerder geplaatst. Bij het account stond een felblauw wolkje met een vinkje erin. Een officieel, geverifieerd account dus. Het account van Marcus Caster-Rupp. De kerel die Aeneas speelde – Aeneas, verdomme! – had haar getweet. Hij volgde haar. En… het zag ernaar uit dat hij…
Nee, dat kon niet kloppen. Ze hallucineerde zeker. Ze kneep haar ogen dicht. Knipperde. Las het nog eens. En nog eens. Om de een of andere reden leek het erop dat hij… Nou ja, zo te zien had hij haar mee uit gevraagd. Op een date. ‘Zoiets heb ik weleens in een fanfiction-verhaal gelezen,’ fluisterde ze. Daarna klikte ze op het draadje om erachter te komen wat er in vredesnaam was gebeurd.
Olivia Dade, Spoiler Alert, vertaling: Erica Disco, Uitgeverij Zomer & Keuning, 384 pagina's (€ 16,00)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
