Boekfragment: Een vleugje kaneel

Aspen krijgt een nieuwe baan in het hoge noorden van Canada, maar het lijkt wel of er iets niet pluis is op de school waar ze directeur wordt…

Holy shi…’ Aspen rilde als een rietje toen ze de grote loods van het vliegveld uitstapte. Waarom had niemand haar verteld dat het hier zo koud was?

Oké, misschien was het haar eigen domheid geweest. Iedereen wist dat het koud was in Canada, zij had het alleen niet zó koud verwacht. Ze sloeg haar jas stevig om zich heen en zocht naar de taxidienst. Het was verdorie pas november. In Los Angeles liep ze rond deze tijd nog in een korte broek rond.

Een beetje in paniek keek ze om zich heen. Waar waren de leuke gekleurde huisjes die ze op Google gezien had? Waar waren de straten zonder sneeuw en waar was de blauwe lucht? Haar tanden klapperden en haar vingertoppen begonnen hun gevoel al te verliezen. Als ze niet snel een taxi vond, vroor ze dood en zou ze nooit zien hoe haar nieuwe thuis eruit zag.

‘Taxi!’ riep ze toen ze een oranje wagen haar kant op zag rijden. Ze stak haar arm uit en hield hem stil. ‘Bent u beschikbaar?’

Een vriendelijk ogende man met grijzend haar knikte. ‘Waar moet je heen?’

‘Daw… Dawson City,’ haperde ze, terwijl ze in haar handen wreef. ‘De Yukon-school voor speciaal onderwijs.’

‘Oh, ben jij de nieuwe directeur?’

‘Ja, dat klopt.’ Hoe wist hij dat? Had hij soms een kind op die school zitten? Ze stak haar telefoon weer in haar zak. Zo te merken had hij geen straatnaam nodig.

De man lachte. Hij moest haar verbijsterde blik hebben opgemerkt. ‘Sorry, zulk nieuws gaat snel rond in Dawson. Het is maar een klein dorp, dus als er wat verandert, weet iedereen dat.’

‘Oh.’ Ze wist niet wat ze daarop moest zeggen. In LA kon ze doen en laten wat ze wilde, zonder dat het iemand iets interesseerde. Hier moest ze misschien drie keer nadenken voordat ze iets deed waar mensen over konden gaan roddelen.

‘We zijn allemaal blij dat Wilson tussen zes planken ligt.’ Hij lachte weer. ‘Dat mens was bijna net zo oud als het dorp zelf.’

Wilson… was dat niet de oude directeur geweest? 

Aspen slikte. Was ze dood? Dat had niemand haar verteld…

Olivia Hill, Een vleugje kaneel, Dutch Venture Publishing, 240 pagina’s (€ 16,95)

Dit artikel verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.

Berichten gemaakt 5312

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven