In het dorpje Krakelia komen eens per jaar alle doden terug op aarde om oude bekende te bezoeken. Bij Diewertje is het zover: ze heeft de juiste leeftijd bereikt en op 1 januari krijgt ze bezoek van haar overleden oma…
Het begon in de nacht van 2 januari. Dieuwertje lag heerlijk te dromen over Hubert. Maar toen werd ze uit haar droom gerukt.
Weg Hubert.
Weg stralende ogen achter zijn vrolijke brilletje.
Weg mooie glimlach om zijn mond.
De carillons van de torenklok sloegen twaalf keer. Middernacht. Onbeschrijfelijk veel herrie. Dieuwertjes hart bonsde met het ritme mee.
Toen was het stil.
En in die stilte klonk geschuifel en zacht gekraak.
Dieuwertje zag een schaduw. De schaduw bewoog. Of was het geen schaduw?
Voetstappen. Wraaaaa. Voetstappen!
Dieuwertje greep haar kussen vast. Ze wilde het van zich af gooien. Naar het geluid toe. Ze wilde haar ouders roepen. Maar er kwam enkel een gek piepje uit haar keel.
Ineens hoorde ze een stem.
‘Gelukt! Hier ben ik dan!’
Oma? Oma! Haar stem! Een stem met een echo!
Een schim kwam dichterbij. Eerst leek het een donkere vlek, maar door een streepje maanlicht dat zich door de gordijnen heen wrong, kon Dieuwertje nu duidelijk zien dat oma voor haar stond, heel dicht¬bij. Maar oma was dood. Het was eng, en ook weer niet.
‘Daar kijk je van op, hè?’ zei oma.
Droomde Dieuwertje nog?
‘Had je niet verwacht, toch?’
Dit is anders, dacht Dieuwertje. Een droom is verder weg. Dit is dichtbij. De stem klonk echt, met een galm erin.
Oma’s vrolijke gezicht rimpelde bij haar glimlach. Diepe plooien in haar huid. Dieuwertje kon nog steeds voelen hoe die vroeger tegen haar wang aan drukten. Zacht, met een geur van gebakken koekjes.
‘Nou Dieuwerdepieuwer, niet zo eng kijken, hoor! Ik ben het ! Oma!’
Boekgegevens
Sanne de Bakker, De geesten van Krakelia. Bezoek van oma, Uitgeverij Kluitman, ISBN 978 90 206 7455 2 (tijdelijke actieprijs € 10,00)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2016
