Poëzie
Over ongeveer een maand gaat het International Literature Festival Utrecht weer van start. Vijf jaar geleden ging ik als jonge student voor het eerst op mezelf wonen. Ik kan me nog herinneren dat een van de eerste evenementen waar ik heen ging in Utrecht de Nacht van de Poëzie was. Ik kende mijn klasgenootjes die meegingen nog helemaal niet goed, maar ik ging er gewoon voor. Daarvoor had ik eigenlijk weinig met poëzie gehad, maar na een lange nacht van luisteren naar beeldspraak, metrum, en zinnen en woorden die gewoon ‘lekker’ met elkaar klonken, was ik als getransformeerd. En dat gebeurt iedere keer weer na zo’n nacht. Ik ben wat proza betreft wel een anglofiel; ik lees veel in het Engels, en vaak ook meer ‘Engelse’ genres zoals scifi of fantasy, maar met poëzie kan alleen Nederlands me raken. Met dit regenachtige weer is het voor mij hoog tijd om Monniksoog van Cees Nooteboom uit de boekenkast te halen. Zijn woorden weten het grauwe Nederlandse landschap om te toveren tot een weelderige schoonheid die de heide van Noord-Engeland (à la Wuthering Heights) evenaart. Net als zo vaak inspireert poëzie om anders naar de wereld te kijken, en vooral om deze anders op te schrijven. Van alle evenementen op het ILFU is daarom vooral de Nacht van Poëzie een aanrader van mij. Beter dan poëzie lezen, is natuurlijk om poëzie voorgedragen te horen door de auteur zelf.
Inge Kommeren
Stagiair Uphill Battle Uitgevers
inge@uhb.nl
