‘Het probleem met jou is dat je foute keuzen maakt, Laura,’ zo begint het eerste hoofdstuk van Paula Hawkins nieuwe thriller. Juiste beslissingen worden er amper genomen door de vrouwen die de auteur opvoert in Een langzaam smeulend vuur. Verbittering en boosheid voeren de boventoon in een donkere whodunnit waarin gezocht wordt naar de dader van een moord op een woonboot.
Door Katy Hurkmans
Het lichaam van een drieëntwintigjarige jongeman wordt gevonden. Daniel Sutherland werd neergestoken. Het is zijn buurvrouw Miriam die hem vindt en de politie verwittigt, al is ze niet helemaal eerlijk over wat ze precies heeft gezien. De jonge en labiele Laura wordt ondervraagd wanneer blijkt dat zij een onenightstand had met het slachtoffer en zijn tante Carla is nog bezig met het verwerken van een ander verlies wanneer zij het nieuws over de dood van haar neef verneemt.
Met het in 2015 verschenen Het meisje in de trein gooide Paula Hawkins hoge ogen. Van dat boek werden wereldwijd meer dan 23 miljoen exemplaren verkocht en de recensies waren lovend. Het was een hype in thrillerland en één jaar na publicatie werd het bovendien verfilmd met Emily Blunt in de hoofdrol. Haar volgende thriller, In het water, werd eveneens goed ontvangen, maar kon niet tippen aan het eerdere succes. Het meisje in de trein leverde Hawkins echter de nodige faam op, waardoor er reikhalzend werd uitgekeken naar Een langzaam smeulend vuur. Wanneer de verwachtingen hoog zijn, zijn ze echter zelden gemakkelijk in te lossen. Dat is met dit verhaal niet anders.
Hawkins kiest voor drie vrouwen die een compleet andere relatie hebben tot de vermoorde man. Elk van die vrouwen werd in het verleden onrecht aangedaan en de wrok die daarmee gepaard gaat, is blijven zinderen. Ze hebben geheimen, worstelen met zichzelf en zijn op zoek naar een vorm van gerechtigheid. ‘In haar binnenste bloeide een verbitterde duisternis op, terwijl zij met hulpeloze wanhoop toekeek hoe haar verten, die ooit zo grenzeloos waren, vernauwden.’ Geen van hen is overigens aimabel, ze zijn stug, gedragsgestoord of wraakzuchtig. Onderling bestaan er banden die de auteur met het nodige gevoel voor timing aan het licht laat komen. Ze brengt de leefwereld van de vrouwen samen zonder dat ze daarom rechtstreeks in contact komen met elkaar. Dat doet ze op een verfijnde en elegante manier. Uit die verbanden komt ook het mooiste personage voort, buurvrouw Irene, een oude vrouw die de plot een aangename boost geeft met haar scherpzinnige bemoeizucht. Alles speelt zich bovendien af op een klein stukje van het Londense grondgebied rond Regent’s Canal. Op een kaartje vooraan in het boek zijn alle belangrijkste plaatsen aangeduid, waardoor de kleinschaligheid van het decor visueel wordt gemaakt.
Terwijl de karakters en de setting goed uitgewerkt zijn, heeft Hawkins zichzelf wat te veel laten gaan bij de uitwerking van de verhaallijn. Naast de moord spelen er een aantal zaken die het overzicht bemoeilijken. Fragmenten uit een boek geschreven door een nevenpersonage, flashbacks naar gebeurtenissen die het leven van de vrouwen uit balans brachten, een verdwenen huisdier, complexe familieverhoudingen en de ontwikkelingen in het onderzoek vervlechten zich en draaien weer van elkaar weg. Hierdoor is het een troebel verhaal dat zich slechts moeizaam laat ontrafelen. De schrijfster speelt een chaotisch spel, ze vergeet de regels vast te leggen. Tijdens het slot vindt ze de structuur terug en wanneer alles in as ligt, flakkeren de vlammen terug op. Het helpt dat Hawkins een mysterieuze en donkere sfeer weet te scheppen. Ze voert gewone mensen op uit alle lagen van de bevolking en laat zien hoe ze zouden kunnen reageren op diepe wonden die hen werden toegebracht door geliefden. ‘Het was een duistere weg om in te slaan, en hij werd nog duisterder toen ze besefte dat het eenrichtingsverkeer was: als je die weg insloeg was er geen uitweg, geen terugkeer meer.’
Een langzaam smeulend vuur groeit helaas nergens uit tot een inferno, daarvoor is het niet verrassend genoeg. Er werd te hard gecomponeerd om onverwacht uit de hoek te komen. De wendingen zijn dan ook geen daadwerkelijke twists, het zijn kleine stappen in het ontrafelen van een complex web. Het is wel een onderhoudend verhaal met oog voor spanning en psychologisch drama. De sterkte zit in de manier waarop de personages omgaan met de situatie en de impact van het verleden op hun huidige situatie. Niemand komt hier ongeschonden uit en niemand heeft echt schone handen. Het succes van Het meisje op de trein wordt hier misschien niet mee geëvenaard, toch zullen de personages van Hawkins een indruk nalaten.
Paula Hawkins, Een langzaam smeulend vuur, Uitgeverij A.W. Bruna, 336 pagina’s (€ 21,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2021. Benieuwd geworden?
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
