De verhalenbundel Liefde in kleur is het debuut van de jonge Brits-Nigeriaanse schrijfster en journalist Bolu Babalola. In Groot-Brittannië werd het boek meteen een Sunday Times-bestseller. Zelf ben ik niet echt een fan een verhalenbundels, maar Babalola breekt ruimschoots door mijn vooringenomen weerstand heen. Ik heb het boek met veel plezier gelezen.
Door Gerda Visser
Het zijn krachtige vrouwen die de hoofdrol spelen in de verhalenbundel van Babalola en allemaal zijn ze, bewust of onbewust, op zoek naar echte liefde. De verhalen zijn gebaseerd op mythische verhalen uit de hele wereld, maar vooral uit Afrika, en zijn herschreven in een modern jasje. Alle personages bevrijden zich van hun onderdrukker. In ‘Nefertiti’ runt de hoofdpersoon een club voor vrouwen en strijdt zij tegen mannen die hun vrouwen mishandelen. Zhinu uit het gelijknamige verhaal doet mee aan talentenjachten, omdat haar moeder een ster van haar wil maken. Zij wil liever haar eigen liedjes zingen en dat doet ze na haar ontmoeting met Niulang.
Als je de Griekse mythologische verhalen kent, is het verhaal ‘Psyche’ een feest der herkenning. Het zit vol goed gekozen verwijzingen. Psyche en Eros werken allebei voor het modeblad Olympus Magazine. Psyche’s baas en Eros’ zuster is Venus Lucius die zich gedraagt als Meryl Streep in The Devil Wears Prada en helemaal niet voor de liefde is. Juist zij probeert Psyche en Eros uit elkaar te drijven.
De toegift van het boek zijn nog drie nieuwe verhalen, waarvan het laatste verhaal sterk de indruk geeft dat het over de ouders en de jeugd van Babalola zelf gaat.
Wat de verhalen, naast het mythische, gemeen hebben, is dat de liefde vaak mis dreigt te gaan, waardoor er een (jaren)lange verwijdering plaatsvindt. Of er dreigt een onoverbrugbaar misverstand. Bij de hernieuwde ontmoeting tussen de oude vrienden of geliefden is de liefde net zo snel weer terug als dat hij verdween en wordt er nog lang en gelukkig geleefd: ‘De energie tussen hen was niet verdwenen. Hij was net zo vers, vitaal en vruchtbaar als hij altijd was geweest en Yaa wist dat ze hem niet wilde achterlaten’. Ook zijn vrijwel alle hoofdpersonages mooie mensen, zowel de vrouwen als de mannen: ‘Haar huid was zijdezacht en haar lichaam was lenig en sterk’ en ‘Zijn lichaam was een en al harde ribbels en scherpe hoeken, maar zijn gezicht was zacht’.
De verhalen zijn vlot verteld en vervelen geen minuut. Toch zit er een bepaalde haast in en dat is nou precies wat ik vaak jammer vind aan verhalenbundels: er is weinig tijd en ruimte, want het volgende verhaal wacht. Gelukkig krijg je van Babalola wel alle informatie die je nodig hebt om de personages te begrijpen. Dat doet ze echt goed: in een paar zinnen vertelt ze de geschiedenis van de hoofdpersonen. Sommige verhalen schreeuwen daarom om een uitgebreide roman. Daar gaan we dan nu maar op wachten.
Bolu Babalola, Liefde in kleur. Hervertellingen van mythische verhalen uit de hele wereld, vertaling: Dennis Keesmaat en Lara Visser, Uitgeverij Orlando, 320 pagina’s (€ 23,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie januari 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
