In het eerste deel van de duologie Tovenaarskind van Angie Sage, bekend van de magische serie Septimus Heap, betreden we opnieuw een wereld vol toverkunsten. We maken kennis met Alex, die als peuter door haar ouders werd achtergelaten bij een pleeggezin, dat niet op haar zat te wachten. Zal ze haar echte ouders ooit nog terugzien?
Door Mirjam Mulder
Het verhaal begint met Assepoester-achtige taferelen: Alex, inmiddels tien jaar oud, wordt door haar pleegmoeder en -zussen behandeld als bediende. Alleen haar kleine pleegbroertje Louis ziet haar gewoon als grote zus. Het verhaal neemt echter een plotse wending als de oudste zus, Zerra, niet alleen Alex aangeeft wegens tovenarij, maar ook haar moeder Mirram voor het herbergen van een mogelijk tovenaarskind. Alex heeft namelijk een set hexkaarten die haar het heden en toekomst laten zien, en tovenarij is ten strengste verboden in Luma. Alex weet ternauwernood met Louis te ontsnappen aan de wakers van de stad. Maar buiten Luma is het nóg gevaarlijker: daar waren overal schemergeesten rond. En die hebben het gemunt op tovenaarskinderen.
Een avontuurlijke tocht begint, waarbij Alex het pad kruist van vele levendige personages, zoals haar nieuwe vriend Benn, een jonge vliegenier die haar moet doden en een oude tovenaar die al tien jaar alleen in het bos leeft. Sage weet een rijke wereld neer te zetten, die ook los van de tovenarij heel magisch aandoet. Zo heeft Alex als huisdier een pokkel, een kruising tussen een gekko en een papegaai, en zijn bomen voelende wezens. ‘Dennis durfde zich niet te verroeren. Overal rondom hem voelde hij woede en vijandigheid, maar hij had geen idee waar dat vandaan kwam: in de wijde omtrek stonden alleen maar bomen. En toen begreep hij het. Het gevoel was afkomstig van de bomen zelf. Elke stam, elke tak, elk blad verwenste hem. Hij was een moordenaar, iemand die leven vernietigde, en hij was hier niet welkom.’
Hoewel het daadwerkelijke doel van Alex’ queeste pas na twee derde van het boek duidelijk wordt, namelijk het vernietigen van de schemergeesten, weet het boek meteen je aandacht vast te houden. De plotwendingen volgen elkaar snel op, en het intrige wordt steeds complexer naarmate we de verschillende personages en hun onderlinge relaties beter leren kennen. Doordat de hoofdstukken afwisselen tussen verschillende perspectieven, weet je als lezer vaak meer dan de hoofdpersonen zelf, wat voor een goede spanningsboog zorgt. Wel kan het wat verwarrend zijn dat het perspectief soms ook tussen alinea’s door naar een ander (soms zelfs niet-menselijk) personage verspringt.
Voor jonge lezers heeft dit eerste deel, Schemergeesten, weer alle elementen te bieden die Sages vorige boeken zo geliefd maakten: een origineel gebruik van magie, een wereld waar je zo in kunt stappen, spannende mysteries en kleurrijke personages. Bovendien zul je na het einde wensen dat deel twee ook al in de boekhandel lag.
Andie Sage, Tovenaarskind 1. Schemergeesten, vertaling: Merel Leene, Uitgeverij Condor, 368 pagina’s (€ 19,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie mei 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
