Verrassende ontmoeting met het noorden van Europa. Reisverslag afgewisseld met interessante weetjes, geschiedenis en muziek (boek bevat soundtrack), waarbij ook genoeg te lachen valt!
FINLAND
Het zweet gutst van mijn lijf en mijn hart gaat tekeer, maar ik probeer het nog even vol te houden. Ik doe mijn ogen dicht, haal rustig adem en stel me voor dat ik ergens op een tropisch strand lig. Na ongeveer een minuut hou ik het toch voor gezien.
‘Ik ga eruit.’
‘Oké, ik blijf nog even,’ hoor ik ergens in de mist.
Ik glip de saunacabine uit en voel heerlijke koele lucht mijn lichaam omarmen. Ik adem er een flinke teug van in en spring even verderop in het zwembad. Daar neem ik nog een flinke ademteug, waarna ik me onder water laat zakken. Ik zet me af tegen de kant, glij een paar seconden horizontaal door het water. ‘Free as a bird’, zongen de Beatles en dit komt voor mij aardig in de buurt: gewichtloos zweven in een soort droomwereld, waarbij de geluiden van de luchtwereld zijn verstomd tot een vaag gemompel dat heel ver weg lijkt. Het is dat wij mensen adem moeten halen, anders zou ik nog wel veel langer onder water willen blijven. Als ik weer boven kom en om me heen kijk, zie ik ergens links een hand omhoog gaan. Ik zwem erheen. De opgestoken hand is het signaal dat we hebben afgesproken opdat ik Judith kan lokaliseren. Met mijn ruim min vier is het onmogelijk om zonder bril van veraf gezichten te onderscheiden en dus ben ik bij zo’n handgebaar enorm gebaat. Natuurlijk is er het risico dat ik recht in de armen zwem van een argeloze Finse die zojuist een bekende heeft gespot, maar dat blijkt gelukkig niet het geval.
Het is een wat andere daginvulling dan we van tevoren hadden bedacht. Maar het is zulk pisweer dat een mooie wandeling in de natuur niet echt aantrekkelijk is. En als we dan toch nat moeten worden, dan maar op zijn Fins. We zijn nu toch in het land waar de sauna is uitgevonden en dan is een bezoek aan zo’n zweethok eigenlijk ook verplichte kost. Dit complex heeft drie cabines met ieder hun eigen ‘specialisme’. De eerste cabine is iets dat wij een Turks stoombad zouden noemen en waar je gemakkelijk tien minuten kunt blijven zitten. De tweede is een loeihete waar geoefende gebruikers gemakkelijk tien minuten kunnen blijven zitten, maar waar ik het nog geen twee minuten uithou. En de derde is er een waar een grote emmer met geurzout staat. Er zit niemand in als wij dit hok betreden. Ik neem een schep zout uit de emmer en strooi het voorzichtig uit over de hete kolen. Afgezien van een klein beetje gesis gebeurt er verder weinig. Maar het is hier aangenaam warm – niet al te heet – en we besluiten even te blijven zitten. Ik doe mijn ogen dicht en open ze weer als ik de deur van de cabine hoor open gaan. Een wat oudere dame glimlacht vriendelijk naar ons en loopt doortastend naar de emmer. Ze pakt er met beide handen wat zout uit en begint dit geroutineerd over haar lichaam uit te smeren.
Altwin de Moor, Rondje Oostzee, Uitgeverij Palmslag, 364 pagina's (€ 23,95)
www.palmslag.nl
