Ephamerons nieuwste graphic novel Nooit meer alleen belicht het nieuwe leven vanaf de zwangerschap van een eerste kind. Niet alleen haar zoon of moedergevoel stond daarvoor model, wel diverse verhalen.
Door Wendy Claes
Een ballon spat uiteen. Zoals een droom. Van een zoon. Een regenboog verschijnt aan de hemel en verdwijnt. Zo deint het moederschap; een thema dat vrij uniek blijkt in graphic novels. De Antwerpse illustrator Ephameron, pseudoniem voor Eva Cardon, reflecteert over het moederschap dat haar sinds zeven jaar te beurt viel. In Nooit meer alleen bundelt ze haar alsook andermans ervaringen in detaillistische beelden en spaarzame woorden. Ditmaal wilde Eva immers meer dan haar persoonlijke relaas vertellen, namelijk een universeel verhaal.
Na vijf thematische schets-, of beter, dagboeken gaat deze beeldroman voor het eerst dus verder dan haar persoonlijke beleving. Verstilde, intieme getuigenissen worden afgewisseld met spontaniteit en humor. Nooit meer alleen leest als graphic poetry – geen lineaire lezing, maar een emotionele reis door zeven hoofdstukken die uiteenlopende verhalen brengen.
Naar goeie gewoonte zien weclose-ups van mensen en landschappen in haar typerende stijl, doch in een vernieuwde vormgeving. In knappe composities van schilderijen en poëtische frasen bewijst Eva geëvolueerd te zijn. Dat geldt ook voor de andere werkwijze: als een studie belicht het boek meerdere facetten zoals verlies, abortus en postnatale depressie. Daarvoor nam Eva interviews af met onder meer kersverse ouders, wensouders en ouders die een kind verloren. Tevens liet ze zich inspireren door het moederschap in de literatuur en beeldende kunsten.
Hier hanteerde Ephameron waterverf, met zijn fragiliteit en gelaagdheid, en anders dan het betaamt niet altijd even uitgesproken kleurrijk. Poëtisch en met de nodige witruimte voor eigen associaties en gevoelens. Er is ook plaats voor speelse kindertekeningen, krabbels en schilderwerken van haar zoon. En nadat ze het handschrift van haar vader nabootste, is dat van haar zoon aan de beurt.
Nooit meer alleen fungeert dan ook als tweeluik over leven en dood met haar vorige boek Wij twee samen – over haar dementerende vader, het verlies van zijn taal en ten slotte het afscheid. Nooit meer alleengaat dan weer over het ontstaan van leven, het verwerven van taal… Frasen als ‘ze luistert naar het ruisen / ziet de hartslag op zijn keel / voor hem bestaat ze nu niet meer’ gidsen ons door de roze wolk, maar hetbelicht evenzeer de andere kant: ‘moeder worden is leren falen / daar legt ze zich bij neer‘.
Interessant is dat je de titel op verschillende wijzen kunt lezen. Afhankelijk van de klemtoon lees je het als: nooit meer alleen, maar ook: nooit meer alleen. ‘Nooit meer’ werd bovendien doorstreept. ‘Moeder en kind zijn verbonden en toch los, want in het samenzijn is er ook eenzaamheid’, aldus Ephameron.
Boekgegevens
Ephameron, Nooit meer alleen, Uitgeverij Oogachtend, 192 pagina’s (€ 29,00)
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
