Céline werd beroemd met romans als Voyage au bout de la nuit (Reis naar het einde van de nacht) en Mort à crédit (Moord op bestelling). Maar hij werd berucht om zijn drie essays of boeken die blijk gaven van zijn antisemitisme: Bagatelles pour un massacre (1937), L’École des cadavres (1938) en Les Beaux draps (1941). Begonnen met anti-Sovjet-pamfletten, die het veel beter deden bij het publiek dan zijn eerste romans, werd de pen van Céline in de jaren dertig uit een scherp voorwerp waarmee hij in antisemitische teksten en brieven (ongeveer dertig) aan wilde sluiten bij het nazisme. Hij hekelde de “gebrekkige” Jodenvervolging in Vichy-Frankrijk en toonde zich een racist. Na D-day vluchtte hij naar Duitsland en hij keerde pas jaren na de oorlog terug in Frankrijk. Daar overleed hij in 1961.
De consternatie rond zijn vijftigste sterfjaar ontstond toen bleek dat zijn naam op een 300 pagina’s tellende lijst met ’te vieren personen’ stond. De Frans-Joodse advocaat Serge Klarsfeld, die zich met de Holocaust bezighoudt, vond dit ontoelaatbaar. Hij publiceerde een open brief in Le Monde, aan Henri Godart, die Céline’s eerbetoon schreef. Hij erkende Céline’s verleden, maar wilde niet van schrappen weten omdat de artistieke waarde van zijn werk moet worden gewaardeerd.
Minister van Cultuur Frédéric Mitterrand greep in en besloot dat er geen eerbetoon aan Céline kwam. Hij veroordeelde de lijst niet, maar wilde ook geen ruchtbaarheid aan de schrijvers sterfdag geven.
Bron: NRC Boeken.
Gevoeligheden rond schrijver Céline nog altijd heftig
