Op het internationaal stripfestival van Angoulême werd de Fauve d’Or, de prijs voor het beste stripalbum, dit jaar uitgereikt aan Marcello Quintanilha voor zijn nieuwste graphic novel: Luister, mooie Márcia. Niet voor niets viel dit indrukwekkende album in de prijzen.
Door Nora van Ouwerkerk
In Luister, mooie Márcia biedt Quintanilha de lezer een kijkje in het leven van Márcia en haar gezin. Márcia is verpleegster in een ziekenhuis in de buurt van Rio de Janeiro. Ze woont in een favela, een sloppenwijk, met haar vriend Aluísio en haar dochter Jaqueline, die zij op jonge leeftijd kreeg met een voormalige partner. Jaqueline heeft foute vrienden en maakt hiermee het leven van haar moeder en Aluísio tot een wrede kwelling. De vrienden van Jaqueline blijken topcriminelen te zijn en zijn aangesloten bij een lokale drugsbende. Zij zorgen ervoor dat Jaqueline steeds meer van haar ouders vervreemd raakt. De vriend van Jaqueline bedreigd Márcia zelfs op haar werk in het ziekenhuis. Wanneer Jaqueline door de politie wordt gearresteerd wegens medeplichtigheid aan diefstal en het verbergen van gestolen goederen, zijn Márcia en Aluísio de wanhoop nabij.
Quintanilha heeft in Luister, mooie Márcia de personages gedetailleerd uitgewerkt. Hierdoor komen de relaties tussen moeder, dochter en Aluísio bloot te liggen. De spanningen tussen de drie leiden tot behoorlijk hevige woordenwisselingen die in het hele album terug blijven komen. Keer op keer is er strijd tussen Márcia, Jaqueline en Aluísio. Dit maakt het verhaal enerzijds tragisch. Anderzijds verwerkt Quintanilha ook ruimschoots humor en krankzinnige situaties in de graphic novel. Wanneer Márcia bijvoorbeeld in het ziekenhuis geconfronteerd wordt door de criminele vrienden van haar dochter, dreigt zij een spuit met ziekenhuisafval in de billen van een van de bendeleden te steken. Door zulke taferelen blijft het geheel voor de lezer luchtig overkomen.
De vierkanten in de strip zijn getekend zonder randen. Het lijkt alsof Quintanilha de personages de ruimte en de vrijheid wil geven. Daarnaast maakt hij in zijn illustraties minimaal gebruik van lijnen. Wanneer je de kleuren weglaat, zouden veel afbeeldingen onherkenbaar worden. Door het beperkte gebruik van de lijnen benadrukt hij de kleuren in het werk, en die zijn bijwijlen onrealistisch. Zo hebben bepaalde personages bijvoorbeeld blauwe, roze of gele haren. Hiermee versterkt hij het abstracte aspect van de tekeningen. Dit resulteert in emotie in het verhaal en geeft nog meer gewicht aan de uitspattingen tussen de personages. De overtuigende gezichtsuitdrukkingen maken het compleet.
Luister, mooie Márcia biedt ons toegang tot het bestaan in een Braziliaanse favela. Het wordt al snel duidelijk dat de inwoners van deze sloppenwijk leven tussen bendes van drugshandelaren en paramilitaire milities. In de sloppenwijken van Brazilië is dit in het echte leven ook een dagelijkse realiteit. Met Luister, mooie Márcia geeft Quintanilha dan ook een podium aan de gewone Braziliaan. Ondanks de dreigende omstandigheden merk je als lezer niets van de armoede in de favela. De auteur laat juist zien hoe je als individu kunt strijden voor het goede. Dit is ook wat Márcia kenmerkt in deze graphic novel. Márcia heeft ondanks de tegenspoed en de beproevingen met haar dochter het verlangen om vooruit te komen.
Dit optimisme, gepaard met de goed uitgewerkte personages en de ongelooflijke illustraties, maakt Luister, mooie Márcia absoluut de moeite waard. De prijs voor het beste stripalbum op het internationaal stripfestival van Angoulême is wat mij betreft welverdiend.
Marcello Quintanilha, Luister, mooie Márcia, vertaling: Arend Jan van Oudheusden / Studio Peter de Raaf, Uitgeverij Concerto Books, 128 pagina’s (€ 34,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2022.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
