Een van de dingen die ik fijn vind van alleen wonen, is dat ik nooit hoef te wachten tot de badkamer vrij is. Maar laten we eerlijk zijn: samenwonen met huisgenoten zorgt wel voor meer gezelligheid en drama. De huisgenoot van Sarah Bailey, bekend van de Gemma Woodstock-serie, laat dan ook weer zien dat een hechte relatie met je huisgenoten niet altijd goed afloopt.
Door Oglaya Doua
Journaliste Olive Groves werkt als junior-verslaggever aan het verhaal van ‘De moord op de huisgenoot’, en raakt geobsedeerd door de zaak. Negen jaar later wordt de huisgenoot die vermist werd, dood aangetroffen op een afgelegen terrein. Oli krijgt het verhaal opnieuw toegewezen, alleen moet ze nu samenwerken met Cooper, een bekende podcastmaker. Oli en Cooper ontdekken nieuwe feiten over de drie huisgenoten en verborgen geheimen komen boven tafel. Komen ze erachter wat er die nacht precies is gebeurd?
Een detectiveverhaal met niet een inspecteur in de hoofdrol, maar een journalist: het is weer eens wat anders. Maar het is wel een van de dingen die van De huisgenoot een vermakelijk boek maken. Ook leuk zijn de hoofdpersonages, en dan met name de band tussen Oli en Cooper. Een bedachtzame, traditionele journalist die worstelt met persoonlijke trauma’s en onzekerheden, en een hippe, irritante sidekick die nooit lijkt op te houden met praten, maar uiteindelijk toch wel nuttig blijkt te zijn, vormen een goed duo. Oli voelt zich geïntimideerd door podcasts als nieuwe vorm van media en dat zorgt voor grappige momenten. Zoals wanneer Oli zich realiseert dat ze zo snel mogelijk een van de verdachten moet spreken, maar zij en Cooper haar telefoonnummer niet hebben. Cooper stelt logischerwijs Twitter voor. ‘Oli sluit haar ogen. Haalt adem. “Goed, doe meteen maar dan.”’
Het boek begint wel langzaam. Het duurt lang voordat je helemaal in het verhaal zit. Deels komt dat doordat je nog niet doorhebt hoe belangrijk de zaak is voor Oli en wat het met haar eigen leven te maken heeft. Daarnaast komen er veel personages langs, waardoor je soms niet meer zo goed weet over wie het gaat. Soms is het fijn om achtergrondinformatie te hebben, maar in dit geval zit het zeker in het begin lekker doorlezen in de weg. Pas op het einde begint het door verschillende plotwendingen spannend te worden. De onthulling van de dader zie je waarschijnlijk niet aankomen en dat maakt weer een hoop goed.
Ondanks het langzame tempo aan het begin is De huisgenoot geen slechte thriller. Een vermakelijk duo dat aan de moordzaak werkt, juicy drama tussen huisgenoten en een verrassende twist op het einde laten zien dat Bailey wel wat in haar mars heeft.
Sarah Bailey, De huisgenoot, vertaling: Ireen Niessen, Uitgeverij Marmer, 448 pagina’s (€ 12,50)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2023.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
