Bruce Lee, wie kent hem niet? De kungfu-kunstenaar had en heeft wereldwijd miljoenen bewonderaars. Schrijver Alex Boogers is meer dan een fan; hij ziet Bruce Lee als een vaderfiguur en laat in zijn nieuwe roman De zonen van Bruce Lee op indrukwekkende wijze zien waarom.
Door Carien Touwen
Bruce Lee was een bijzonder mens, maar om nou ruim 300 bladzijden over vechtsport te lezen?
Toch doen, want De zonen van Bruce Lee is een ontdekking, zelfs als je niks met kungfu hebt. Het boek is een intiem kijkje in Boogers’ leven en gedachten en dat is bijzonder interessant.
De auteur vertelt in een lange ‘brief’ aan zijn zeventienjarige zoon hoe hij in moeilijke omstandigheden opgroeide en als tiener Bruce Lee ontdekte. Het is fascinerend om te zien hoe de vechtsport Boogers doet groeien, zelfs in tijden van grote tegenslag. Opgroeien in Nederland is lang niet voor iedereen eenvoudig.
Samen met zijn zoon reist hij in dit boek door Amerika, op zoek naar sporen van zijn held. Ze bezoeken bijvoorbeeld het graf van Bruce en zijn zoon Brandon, maar zien ook huizen waar hij heeft gewoond, restaurants waar hij werkte en het ziekenhuis waar hij geboren werd. Overal vinden ze kleine kruimels die Boogers met zijn eigen verhaal vermengt en in verbinding brengt met zijn liefde, hoop en advies voor zijn zoon. Het raakt: Boogers’ lastige jeugd en zijn vervlogen dromen, het onophoudelijke doorzetten van Bruce Lee en zijn trieste einde.
Als tiener belandde de schrijver met een verwoeste rug in het ziekenhuis na een brommerongeluk. Hij had geen idee wanneer hij naar huis mocht en of hij ooit nog kon sporten. Bruce Lee schreef ooit in gebrekkig Engels ‘using no way as way, having no limitation as limitation’ en dit werd Boogers’ mantra. Hij kon zijn bed niet uit in het ziekenhuis, maar hij kon wel schrijven. En dat deed hij. ‘De pen werd mijn houvast. Mijn zwaard. Het instrument dat mij nog in staat stelde om te bewegen, om door het raam te springen van mijn kamer en als een kraai weg te vliegen en lawaai te maken. Schrijven werd de weg die voorheen onzichtbaar was.’
Schrijven was iets dat onbekend was in zijn jeugd en waar hij met niemand over kon praten. Het boek laat zien wat een gevecht het was om te komen waar hij nu is. Boogers was de kickboxtrainer die filosofie ging studeren, de schrijver die maar door ploeterde. Uiteindelijk leerde hij dat er helemaal geen verschil bestaat tussen de ene discipline en de andere. Het echte gevecht zit in je hoofd. Tegen je eigen vooroordelen en die van anderen. Omdat we het allemaal goed willen doen.
De zonen van Bruce Lee is niet in een genre te vatten. Het is een reisverhaal, een coming of age-roman, een biografie, een autobiografie en een briefroman, maar bovenal is het een goed geschreven verhaal over de relatie tussen een vader en een zoon en de lange levensweg die leidt tot wie je bent als ouder.
Boekgegevens
Alex Boogers, De zonen van Bruce Lee, Uitgeverij Inside, 336 pagina’s (€ 21,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie maart 2020.
