Een heftige moordscène wordt live uitgezonden op Facebook. Het blijft niet bij één moord: meerdere slachtoffers volgen. Geen van de slachtoffers lijkt iets gemeen te hebben met elkaar, behalve de tulp die de politie bij de lichamen vindt. Kan inspecteur Ane Cestero de moordenaar op tijd vinden of zullen er nog meer afschuwelijke moorden plaatsvinden?
Door Sietske Bierma
In De dans van de tulpen van de Baskische schrijver Ibon Martín volgen we twee verschillende rechercheurs, Ane en Julia, die aan de moordzaak werken. Beiden willen hetzelfde: de moordenaar te pakken krijgen voordat er nog meer afschuwelijke moorden plaatsvinden. Het enige nadeel is dat de vrouwen geen enkel aanknopingspunt hebben en dat de slachtoffers in niets met elkaar overeenkomen. Behalve de mysterieuze tulp, die in deze tijd van het jaar bijna onmogelijk is om te kweken.
Wat een interessante draai aan het verhaal geeft, is dat er twee verschillende tijdlijnen zijn. Af en toe lees je een hoofdstuk dat zich afspeelt in 1985, terwijl de rest van het verhaal zich afspeelt in 2018. In het begin van het verhaal heb je daadwerkelijk geen idee wat het verband is tussen deze twee tijdlijnen. Om het verhaal nog interessanter te maken heeft Martín besloten om een aantal hoofdstukken te schrijven vanuit het perspectief van de moordenaar zelf. Dit zorgt voor meer mysterie en spanning, voornamelijk omdat je gedachten leest zoals: ‘Het heeft haast. De klus is nog maar net begonnen, maar moet spoedig tot voltooiing worden gebracht. Het is oneerlijk dat er geen tijd is om van het grote succes te genieten. Maar er zit niets anders op, dat was vanaf het begin al bekend.’ Voor de moordenaar en de rechercheurs is het een race tegen de tijd. Wie zal er winnen?
De schrijfstijl van Martín is vlot en fijn om te lezen. Hij staat uitgebreid stil bij de gebeurtenissen en gedachtes van de personages. Sommige lezers zullen dit iets minder vinden, maar juist bij dit boek geeft het wat extra’s aan het verhaal. Het is een dik boek maar zit vól met gebeurtenissen en spanning. Geen enkel hoofdstuk is saai en door het hele boek heen blijft het verhaal je interesse houden. Het plot is uitstekend opgebouwd en uitgewerkt waardoor je geen flauw idee hebt wie de moordenaar zou kunnen zijn. De plotwendingen zijn verrassend en zie je zeker niet aankomen. De tijdlijn uit 1985 geeft uiteindelijk een interessante draai aan het verhaal. Martín weet hoe hij een verdraaid goede thriller neer moet zetten. Al bij al is De dans van de tulpen een uitstekend spannend boek van Spaanse bodem.
Boekgegevens
Ibon Martín, De Dans van de Tulpen, Uitgeverij Xander, 512 pagina’s, (€ 21,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2020.
