Recensie: De liefde, dat is de beste verklaring -

In Binnenland leren we een jonge vrouw kennen, net verhuisd naar een klein dorp in het hoge noorden van Zweden. Ze maakt de keuze voor de liefde, maar nog voordat het stel aangekomen is in het dorp is de relatie verbroken. Toch besluit de jonge vrouw, tegen alle verwachtingen in, te blijven.

Door Marcella de Wolf

Het leven is een aaneenschakeling van keuzes. De ruimte tussen deze keuzes in is waar het hoofdpersonage van de debuutroman Binnenland van Elin Willows zich bevindt. Het maakt vooral een roerend geheel van een boek. De korte hoofdstukken en het verloop van het verhaal doen denken aan een dagboek dat fragmentarisch en niet-chronologisch door de tijd springt. Gedurende deze wisseling van tijd – tussen het moment van aankomst en de nieuwe routine – reflecteert de jonge vrouw op haar leven en stelt ze ook vragen. Het zijn vragen die vrijwel direct ook bij de lezer opkomen: waarom woont ze hier, waarom maakte ze deze keuze en vooral waarom bleef ze? ‘De liefde, dat is de beste verklaring. Maar toch is het raar dat ik verhuis, dat vindt iedereen.’
Hoewel de personages om haar heen een naam en een persoonlijkheid krijgen, blijft de ik-verteller anoniem. We leren haar in plaats daarvan kennen door de vragende blikken van anderen en door haar dagelijkse routine. Ondanks het intieme contact met het hoofdpersonage – we komen heel dichtbij, maar weten niet echt wie ze is – voelt het toch alsof het boek op afstand blijft. Het laat ruimte aan de lezer om zelf op de situatie van het hoofdpersonage te reflecteren. Want Binnenland stelt fascinerende vragen, waardoor je je verplaatst in de schoenen van de jonge vrouw: in hoeverre keuzes echt van onszelf zijn en of er in eenzaamheid ook een bepaalde soort vrijheid te vinden is. ‘Het is donderdagochtend en ik moet zo naar mijn werk. De tijd sinds ik ben opgestaan heb ik besteed aan nietsdoen. Op dat moment begin ik aan de vrijheid te denken. Mijn ritme. Mijn beslissingen. Maar eigenlijk geen vrijheid.’
Binnenland is een intrigerend boek dat je waarschijnlijk meerdere keren kunt lezen om er dan nog steeds iets nieuws uit te halen. Stil is een ander woord om dit boek te beschrijven. Te midden van alle vragen vind je tedere beschrijvingen van een stil en simpel leven: besneeuwde landschappen, lopen op het ijs en tv-kijken met je bord op schoot. De antwoorden op de vragen worden voor dit hoofdpersonage steeds minder belangrijk, want genieten van het moment mag ook. En genieten van dit boek is uiteindelijk ook een goed antwoord op al je vragen.