De foto van Faye Finsbury gaat over de relatie tussen leven en kunst. Over de negentienjarige Maria uit Dordrecht, die in Londen een toneelopleiding volgt en stilaan de greep op haar bestaan verliest. ‘De kunst er niet altijd op uit om het leven mooier te maken.’
Door Evi Husson
Als zijn vriendin Marcella zelfmoord pleegt, valt Fons Spillijn ten prooi aan een ‘verwildering’. Op een tennisbaan in Parijs ontmoet hij een man die diezelfde nacht nog verongelukt en de chauffeur van prinses Diana blijkt te zijn geweest. Hij raakt geobsedeerd door de complotgedachte. Zoals Hans Dekkers, de schrijver zelf?
Christiaan Weijts won met zijn debuut, Art. 285b, onder meer de prestigieuze Anton Wachterprijs, en werd voor nog eens vijf genomineerd. Op 2 oktober verschijnt zijn tweede boek, Via Cappello 23. Een gesprek over kunst, internet, authenticiteit en de druk van een tweede boek.
Door Roel Weerheijm
Utrecht/Harlingen, 25 september 2008 – De literaire vakjury van de Anton Wachterprijs maakt drie eervolle vermeldingen bekend. Het betreft, in alfabetische volgorde, Ziekzoekers van Anne-Gine Goemans (De Geus), Begeerte heeft ons aangeraakt van Bert Natter (De Bezige Bij) en Drie van Maarten Schinkel (J.M. Meulenhoff). De auteurs zijn hiermee genomineerd voor de Anton Wachterprijs. De winnaar van de Anton Wachterprijs 2008 wordt uiterlijk 8 oktober aanstaande bekend gemaakt.
Van schrijver Cees Nooteboom, bij het grote publiek bekend van onder andere de roman Rituelen, is onlangs onder de titel Verleden als Eigenschap een ruime selectie van zijn Kronieken verschenen: columns uit de Volkskrant, geschreven tussen 1961 en 1968, waarin Nooteboom zich een onberispelijk waarnemer van de tijdsgeest toont.
Door Roel Weerheijm
Wyoming, het platteland. Colton H. Bryant is er geboren en getogen, en zal er blijven leven – en sterven. Hij stierf onnodig, maar in het harnas. Colton oefende het beroep uit wat zijn vader en zijn grootvader ook uitoefenden, als arbeider op de olievelden.
Met Voetstampwijnen zijn Tandknarswijnen heeft A.F.Th. van der Heijden zijn vierde requiem geschreven. Eerdere requiems zijn De Sandwich (1986) over een jeugdvriend en een jeugdliefde, Asbestemming (1994) over zijn vader, en Uitdorsten (2003) over zijn moeder. Voetstampwijnen zijn Tandknarswijnen gaat over Jean-Paul Franssens, een veelzijdig kunstenaar die Van der Heijden in kunstenaarssociëteit Arti te Amsterdam voor het eerst ontmoette, en die hij zeer bewonderde.
door Roel Weerheijm
Van de liefde die vriendschap heet is een integrale weergave in boekvorm van de briefcorrespondentie tussen Willem Kloos en Albert Verwey. De brieven geven een goede, grondige indruk van de persoonlijkheden van beide dichters, en de moeilijkheden van hun verstandhouding en hun werk.
door Roel Weerheijm
‘De trein naar Triëst’ is het bewogen debuut van Domnica Rădulescu. Ze schrijft over het meisje Mona Manoliu, dat als zeventienjarige vlucht uit Roemenië en daarbij haar eerste liefde achterlaat. Na vele jaren keert ze terug om te ontdekken wat er van hem is geworden.
Drie inbraken, drie gestolen kunstwerken, drie steden: Parijs, Londen en Rome.
Midden in de nacht wordt uit de Santa Giulianakerk in Rome de Annunciatie van Caravaggio gestolen. In Londen is bij een soortgelijke diefstal in de National Gallery of Modern Art een unieke Malevitsj verdwenen. Ook in Parijs, uit de kelders van het Malevitsj Instituut zelf, is een werk van diezelfde beroemde Russische schilder ontvreemd. De drie diefstallen hebben op een spectaculaire manier wat met elkaar gemeen.
Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.
