Na dertien delen stoppen Andy Griffiths en Terry Denton met hun boomhutverhalen. De waanzinnige boomhut van 169 verdiepingen is het laatste deel. De Boomhut-boeken werden in het Nederlands vertaald door schrijver en dichter Edward van de Vendel. Boekenkrant Junior belde hem even.
Wat gaf destijds de doorslag om de Waanzinnige boomhut te gaan vertalen?
‘Ik ben door uitgeverij Lannoo gevraagd, en kende de boeken van tevoren niet. Het was in blind vertrouwen dat ik aan de reeks begon, ik vond het gewoon leuk dat ze me vroegen. Ik had natuurlijk geen enkel idee dat het zo’n enorm populaire reeks zou worden!’
Wat is de kracht van deze boeken?
‘Ik denk dat dat een combinatie van factoren is: de geinigheid van zowel verhaal als beeld, het simpele van de tekst, de hoeveelheid tekeningen, die maken dat kinderen door de boeken heen vliegen, en vooral de jongensachtige, absurde en heel ver doorgevoerde slapstick die Andy Griffiths de kinderen biedt. Hij spant als het ware samen de lezer, zo van “we stappen deze gekke wereld in en jullie en ik zijn de baas en laat de volwassenen maar even in hun eigen wereld blijven”.’
Is er iets van de fantasie uit deze verhalen in je eigen werk geslopen?
‘Ik denk dat mijn werk te veel verschilt van de Boomhut om van een directe invloed te spreken. Maar ik heb wel de aantrekkings kracht van eenvoud en pret leren waarderen, en hopelijk ook af en toe toepassen.’
‘Wat nu: val jij in een zwart gat?
‘Er zijn nog altijd wat niet-Boomhutboeken van Andy Griffiths te vertalen. En misschien bedenkt de schrijver nog wel een heel nieuwe serie… Voor mij is er geen zwart gat, er is zoveel ander werk te doen. Maar ik vind het wel jammer dat dat werk een stuk minder waanzinnig is!’
Andy Griffiths (tekst) en Terry Denton (ill.), De waanzinnige boomhut van 169 verdiepingen, vert. uit het Engels: Edward van de Vendel, Lannoo, 288 p. (€ 17,99), 7+
