Wie De Wonderlingen voor het eerst door zijn handen laat gaan ziet een fantastisch vormgegeven boek van meer dan zeshonderd pagina’s, zo zwaar als een baksteen. Het fraaie uiterlijk trekt je naar binnen, het verhaal doet de rest.
Brian Selznick brak in 2007 door met De uitvinding van Hugo Cabret, over een jongen die in een treinstation woont waar hij de uurwerken onderhoudt. Het boek, dat in 2011 door Martin Scorsese werd verfilmd onder de titel Hugo, bestaat voor een groot deel uit afbeeldingen, die samen met de tekst het verhaal vertellen.
In De Wonderlingen speelt beeld opnieuw een belangrijke rol. Het boek begint met een prachtige woordloze graphic novel met paginagrote tekeningen, gevolgd door een deel met alleen maar tekst. De twee delen spelen in verschillende tijdperken en het verband is niet direct duidelijk. In het beeldverhaal maak je in 1766 kennis met Billy Wonderling, de enige overlevende van een schipbreuk. Terug in zijn woonplaats Londen raakt hij betrokken bij de bouw van een nieuw theater en lees je hoe hij aan het begin staat van de roemruchte theaterfamilie Wonderling, die generaties aan talentvolle acteurs voortbrengt.
Het eerste deel houdt abrupt op, zodat je je afvraagt hoe het verder zal gaan met de Wonderlingen. Voorlopig kom je daar niet achter, want opeens ga je over van beeld op tekst en loop je in 1990 door nachtelijk Londen met de dertienjarige Joseph Jervis. Hij is weggelopen van kostschool en hoopt dat zijn oom Albert hem onderdak wil verlenen. Joseph en zijn oom hebben elkaar echter nog nooit ontmoet en aanvankelijk wil Albert zijn neef na een nacht weer de deur uitzetten, vooral omdat Joseph veel te nieuwsgierig is naar de vele geheimen die het vreemde huis met zijn negentiende-eeuwse inrichting lijkt te herbergen. Maar Joseph laat zich niet zomaar wegsturen, zeker niet wanneer hij ontdekt dat zijn afkomst op vreemde wijze verweven is met het verhaal van Billy Wonderling – en wel op een manier die je ook als lezer niet ziet aankomen.
Selznick verweeft het eerste, getekende deel heel kunstig met het tweede deel. Het knappe aan zijn tekeningen is dat ze dezelfde sfeer uitstralen als zijn tekst: verwondering, avontuur, fantasie. De liefde voor verhalen druipt van de pagina’s. Uiteindelijk blijkt het hele boek een ode te zijn aan het vertellen en doorgeven van (familie)verhalen. De Wonderlingen is dan ook het perfecte voorleesboek, want door deze leeservaring te delen doen ouders en kinderen exact datgene wat Selznick met zijn boek beoogt: familiebanden herstellen, verstevigen en in ere houden.
Boekgegevens
Brian Selznick, De Wonderlingen, vertaling: Aleid van Eekelen-Benders, Uitgeverij Lannoo, 652 pagina’s, ISBN 978 94 014 3381 5 (€ 24,99)
Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2016
