Als meester Sinan zijn klas uitdaagt om een challenge voor een goed doel aan te gaan, neemt Zwaan dit wel heel serieus: zij besluit een jaar lang te gaan slapen in een tent, gewoon bij haar in de tuin. Haar doel is om een grote som geld op te halen voor vluchtelingenkinderen. Kan ze dat volhouden?
Door Iza de Bruin
Schrijfster Tiny Fisscher krijgt altijd inspiratie voor haar boeken door goed om zich heen te kijken, en door dingen die ze ergens hoort of leest, bijvoorbeeld in de klas, op televisie of in de krant. Ze vertelt ons hoe ze op het idee kwam voor haar nieuwste boek, Mijn jaar in een tent.
Hoi Tiny! Had je zelf als kind voor een jaar in een tent durven slapen?
‘Nee, nooit, doodeng! Zwaan is dan ook de heldin die ik zelf misschien wel zou willen zijn.’
Waar kwam het idee voor dit boek vandaan?
‘Het begon met de titel. Dat idee kreeg ik door een item op het Jeugdjournaal, over een meisje dat al een jaar lang in een tent in de achtertuin sliep. Dat gaf me meteen inspiratie voor een boek, maar ik moest er natuurlijk wel een goed plot bij verzinnen. Toen zeilde het idee van een challenge mijn hoofd binnen!’
Heb je het meisje uit het Jeugdjournaal ook gesproken?
‘Nog niet, maar ik probeer dat wel voor elkaar te krijgen. Ik denk dat ze verrast zal zijn dat ze een schrijfster heeft geïnspireerd tot het schrijven van een boek.’
Welke challenge zou jij zelf aangaan?
‘Een moeilijke vraag, want ik vind best veel dingen eng of moeilijk. Een optie zou zijn om een periode alleen maar koud te douchen, zoals kinderen in vluchtelingenkampen moeten doen, áls daar al een douche is. Iets met paarden is ook een idee. Ik ben bang voor paarden, maar ik vind het ook geweldige dieren; ik zou er dus heel graag niet meer bang voor zijn. Of een nachtelijke dropping ergens op de Veluwe. Maar dan wel samen met iemand, alleen durf ik echt niet! Zwaan is veel dapperder dan ik, hoor…’
Een van de personages is Lonneke, een meisje dat nogal een negatieve mening heeft over vluchtelingenkinderen, omdat ze niet beter weet. Hoe kun je het beste omgaan met dat soort klasgenoten?
‘Veel geduld hebben en rustig dingen blijven uitleggen. En altijd ook liefdevolle aandacht blijven geven. Kinderen zoals Lonneke hebben die aandacht extra hard nodig.’
Wat kunnen wij van vluchtelingenkinderen leren?
‘Om dankbaar te zijn voor wat je allemaal hébt, zoals een dak boven je hoofd, warm water uit de kraan, een kachel, en eten in de koelkast. Daar staan we vaak niet eens bij stil, omdat het voor ons “gewoon” is – voor vluchtelingenkinderen is dat allemaal helemaal niet gewoon.’
Tiny Fisscher, Mijn jaar in een tent, illustraties: Sophie Pluim, Uitgeverij Volt, 304 pagina’s (€ 15,99)
