In de koepel van de Dom van Berlijn hangt het gruwelijk toegetakelde lichaam van een prominente geestelijke. Om haar hals draagt ze een mysterieuze sleutel waarop het cijfer 17 staat. Rechercheur Tom Babylon heeft een persoonlijk belang bij het oplossen van deze zaak. Jaren geleden verdween namelijk zijn zusje Viola met precies dezelfde sleutel.
Door Istvan Kops
Sleutel 17 is het eerste boek in een reeks met rechercheur Tom Babylon en psychologe Sita Johanns in de hoofdrollen. Reeds eerder verschenen van de schrijver Marc Raabe drie thrillers, waarvan er één in het Nederlands werd vertaald. De drie delen van de Tom Babylon-serie stonden in Duitsland wekenlang in de bestsellerlijsten. Hoewel de auteur deels in Nederland blijkt te wonen, ging ik via Zoom met hem in gesprek over zijn nieuwe reeks.
Hoe zijn Tom en Sita ontstaan?
‘Voor mij zijn plot en personages onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het enige dat ik van tevoren wist was dat ik een boekenserie wilde schrijven met een politieagent in de hoofdrol. Bij het creëren van een personage denk ik altijd na over de jeugd die hij of zij heeft gehad. Tijdens onze jonge jaren doen we indrukken op en nemen we beslissingen die we ons verdere leven met ons mee blijven dragen. Dit is zeker ook het geval bij Tom en Sita, die beiden met een jeugdtrauma rondlopen. Ze zijn beiden eenzaam en daardoor hebben ze een speciale connectie met elkaar. Tom heeft op jonge leeftijd zijn zusje verloren en voelt zich daar nog altijd schuldig over.’
Was je altijd al van plan om een serie te schrijven?
‘Nadat ik drie boeken had geschreven, wilde ik ook eens aan een serie werken. Ik vond het altijd weer jammer om aan het einde van mijn boeken afscheid te nemen van mijn personages. Ik houd ervan om een heel universum rondom die personages op te bouwen en om een complex web tussen hen te weven. Het voordeel van een serie is dat je meer tijd hebt om dat uit te werken, en je kunt iemand die je aanvankelijk een kleine rol hebt toebedeeld in een volgend deel een stuk belangrijker maken.’
Ik ben onlangs uit mijn tv-bedrijf gestapt. Ik wilde alleen nog maar schrijver zijn.
Het verhaal van Sleutel 17 speelt zich geheel in Berlijn af. Waarom de keuze voor deze stad?
‘Die keuze was opzettelijk. Een groot deel van de geschiedenis van de stad heeft te maken met de Berlijnse Muur. Aan weerszijden van die muur had je compleet verschillende werelden en die voormalige scheiding tussen oost en west zit nog steeds in de hoofden van veel mensen. Mijn ouders staken de grens over vlak voor de muur werd gebouwd, terwijl de rest van mijn familie in Oost-Duitsland achterbleef. Dat maakte veel indruk op mij als kind. Ik wilde graag iets met die ervaring doen.’
Hoe werkt het schrijfproces voor jou? Ben je er altijd mee bezig?
‘Ik ben onlangs uit mijn tv-bedrijf gestapt. Ik wilde alleen nog maar schrijver zijn en niet de hele tijd op zoek moeten gaan naar een gelegenheid om iets op papier te zetten. Het fijne is dat ik overal kan schrijven. Ik raak zelden afgeleid. Het is een keer gebeurd dat ik een half uur lang vast kwam te zitten in een lift. Ik ben op de vloer gaan zitten, klapte mijn laptop open en werkte verder aan een verhaal waar ik op dat moment mee bezig was.’
Hoe ben je op het verhaal van het eerste boek in deze reeks gekomen?
‘Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de vraag wat mensen doen als iets hopeloos verkeerd gaat. Onze beschaving is slechts een dun vernislaagje. Als er een scheurtje in die dunne laag komt, dan kan er opeens van alles gebeuren. Wat gebeurt er met het gedrag van mensen als de chaos toeslaat of als ze in een totalitair regime terechtkomen waarin hun macht opeens onbegrensd is? Er is al veel fictie geschreven over hoe mensen zich gedragen in totalitaire systemen en hoe ze zich daartegen verzetten of daar juist in meegaan. In Duitsland hoef je echter helemaal niet zo ver het verleden in om daar terecht te komen.’
Wat waren de grootste uitdagingen tijdens het schrijven?
‘Een verhaal is voor mij pas geslaagd als het op meerdere niveaus werkt. Het moet over mensen gaan en over beslissende keuzes die ze in het leven maken. Ieders leven is moeilijk en uniek en als die levens op de één of andere manier met elkaar in aanraking komen, dan wordt het allemaal nog weer een stuk ondoorzichtiger en complexer. Sommige schrijvers leggen aan het begin veel uit over hun personages zodat je weet wie ze zijn als de actie start, maar zo werkt het in het echte leven niet. Als ik jou in een kroeg zou ontmoeten, dan hebben we misschien een gesprek en heb ik hooguit een eerste indruk van je, maar het kost tijd om de ander echt goed te leren kennen. Dat is ook de manier waarop ik probeer te schrijven. Ik doe tijdens het schrijfproces telkens nieuwe indrukken op. Het mooie daarvan is dat ik daardoor van tevoren nooit precies weet waar ik uitkom en ik mezelf regelmatig verras. Ik hoop uiteraard dat dit ook voor de lezers geldt.’
Marc Raabe, Sleutel 17, vertaling: Marcel Misset, Uitgeverij A.W. Bruna, 448 pagina’s (€ 15,00)
Fotografie (c) Gerald von Foris
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie september 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
