Interview Lotte Petersen: Een droomstart voor een debutant

Lotte Petersen werkte tijdens haar studie als nanny in Rome. Onlangs schreef ze daar een roman over, getiteld Een verrukkelijk fiasco. Haar droom kwam algauw uit: het manuscript werd opgepikt door agentschap Sebes & Bisseling, waardoor ze meteen kon kiezen uit meerdere uitgeverijen. Hoe speelde ze dat voor elkaar?

Door Mirjam Mulder

Na een pijnlijke break-up en een geestdodend marketingbaantje, grijpt Mia de kans om als nanny in Rome te gaan werken met beide handen aan. Ze komt te wonen bij de Italiaanse filmster Vanessa en regisseur Luca en hun twee kinderen. De kleine Leo wil alleen niets van haar weten en maakt haar het leven zuur. Gelukkig vindt ze steun bij collega-nanny’s en de motorrijdende Andrea. Maar dan ontdekt ze een geheim dat ze liever niet had geweten…

Anders dan het omslag van Een verrukkelijk fiasco wellicht doet vermoeden, is dit geen standaard feelgoodroman, benadrukt Petersen: ‘Bij feelgood is alles vaak net iets mooier en netter afgerond, terwijl er bij mijn boek best wat ruwe randjes aan zitten. Dat wilde ik niet te veel gaan polijsten.’

Lotte Petersen (c) Iris Andringa

In hoeverre is het boek gebaseerd op je eigen ervaringen?

‘Grotendeels, maar gelukkig ook niet alles. Ik heb zelf inderdaad als nanny gewerkt, de eerste keer was in Spanje bij een Nederlands gezin, dat ging eigenlijk allemaal van een leien dakje. De tweede keer was ongeveer twee jaar later, in Rome. Dat was heel anders, omdat ik geen Italiaans sprak, en de familie sprak vrijwel geen Engels. Zij hadden ook heel nadrukkelijk gezegd dat ze geen Italiaanssprekende nanny wilden, deels omdat zij bekende Italianen waren, dus ze wilden voorkomen dat iemand alleen bij ze zou komen om bij beroemdheden te wonen. Daarnaast wilden ze ook graag dat de kinderen hun Engels meer zouden oefenen. Alleen spraken die kinderen nog geen woord Engels, dus dat was nogal onhandig. Net zoals in het boek riep die jongste alleen maar: “No inglese, no inglese!”’

Mia denkt op een gegeven moment dat de ouders niet altijd de juiste keuzes maken voor de kinderen. Heb jij ook in zo’n situatie gezeten?

‘Ja, dat heb ik ook meegemaakt. Dat vind ik nog steeds wel dubbel, want ik kijk nu heel positief op mijn nanny-ervaring terug, maar ik weet dat ik dat destijds echt lastig vond, omdat ik af en toe kon zien dat de kinderen niet echt baat hadden bij de levensstijl en de opvoeding van die ouders. Dat kwam niet doordat die ouders kwade bedoelingen hadden, maar ten eerste waren ze gewoon heel druk met werk en hadden ze een heel onregelmatig rooster, dus ze waren vaak ineens een midweek weg zonder dat met mij te communiceren. En ten tweede omdat ze dat denk ik een beetje probeerden te compenseren door de kinderen erg te verwennen. Maar dat werkt vaak averechts, want daardoor hadden ze heel weinig structuur. Ik merkte dat de kinderen daar soms wat onzeker van werden.’

Een van de hoofdthema’s is dat Mia leert in zichzelf te geloven. Was dat de bedoeling vanaf het begin?

‘Dat was zeker een van de hoofdlijnen. Toen ik aan het schrijven was, had ik zelf al heel snel door dat Mia moeite had om met mensen te communiceren. In Italië was dat letterlijk het geval, want ze sprak de taal niet, en met haar ex-vriend Max was het meer op emotioneel gebied dat ze zich wat moeilijker kon uiten. Er zit ook een flashback in dat ze op een marketingbureau werkt, en daarover zei een van mijn proeflezers: “Dat moet je nog meer erin laten terugkomen, want daar zit ook weer dat probleem dat ze zich niet goed kan uiten door al dat kantoorjargon dat ze niet begrijpt.” Daarnaast wordt ze door andere personages consequent aangesproken met bijnamen, Mimi en Maatje, en pas later met haar eigen naam. Dus dat thema van de taal hing ook samen met het thema van volwassen worden en in jezelf leren geloven.’

Jouw manuscript was opgepikt door Sebes & Bisseling. Hoe was dat gegaan?

‘Dat was echt een droomstart. Ik had in oktober vorig jaar een oproepje geplaatst op mijn Facebook-pagina, om te vragen of er mensen in mijn kring zaten met connecties bij een uitgeverij of een literair agentschap. Toen had een goede vriendin van mij Willem Bisseling gewoon onder mijn oproepje getagd, zij kent hem via haar werk. En hij gereageerde meteen: “Stuur maar op!” Twee dagen later, ik zat in de bus terug van mijn werk bij de boekhandel, kreeg ik een mailtje en daarin stond heel kort: “Hoi Lotte, ik heb je boek gelezen. Ik vond het superleuk, dit kunnen we zeker wel verkopen. Zullen we binnenkort een keer skypen?” Zoiets was het. Dus ik zat bijna te gillen in die bus. Wat een droom! Na de Skype-afspraak had hij het manuscript doorgestuurd naar allerlei uitgeverijen en daar kregen we al snel leuke reacties op. Uiteindelijk had ik met een aantal uitgeverijen een gesprek en daar is HarperCollins uitgekomen. Het was voor mij een hele luxepositie dat ik zelf kon kiezen met wie ik in zee wilde. Dat had ik echt nooit durven dromen.’

Lotte Petersen, Een verrukkelijk fiasco. Nanny zijn in Rome klinkt als een droom, toch?, Uitgeverij HarperCollins, 320 pagina’s (€ 15,99)

Deze recensie verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2021.  
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.

Berichten gemaakt 5283

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven