Hine woonde ooit samen met haar moeder in een plaggenhutje in het bos, tot haar moeder haar alleen achterliet in een kasteel bij haar verre familie. Als er een plaag uitbreekt, ontvlucht Hine op haar veertiende het kasteel. Ze rent terug het bos in, maar daar blijkt het duisterder dan verwacht. Lotte Kok vertelt met Hine het oude verhaal van Mariken van Nieumeghen in een nieuwe, magische setting.
Door Sanne van der List
Zodra Hine het kasteel verlaat en het bos invlucht, wordt ze aangevallen door wilde zwijnen. Bebloed wordt ze aangetroffen door de knappe Charon die haar meeneemt naar zijn kasteel en haar overhaalt om bij hem te wonen. In eerste instantie is hij vriendelijk en zorgzaam voor Hine, maar al gauw verandert dat. Kok vertelt dat ze Charon een leuk personage vond om over te schrijven. ‘Hij is door en door slecht, maar ik wilde uitzoeken of hij ook een soort kwetsbaarheid heeft. Charon is namelijk eenzaam en vindt het spannend om iemand als Hine mee naar huis te nemen.’ Tegelijkertijd vond Kok de passages waarin Hine en Charon nauw samenleven het moeilijkst om over te schrijven. ‘Daar word je na een tijdje ontzettend nihilistisch van, want Hine had bij hem niks om voor te leven.’
Uiteindelijk weet Hine uit Charons kasteel te ontsnappen en komt ze in het bos terecht waar ze ridder Willem ontmoet. Bebloed treft Hine hem aan. Hij blijkt zichzelf te verwonden en ziet het leven niet meer zitten omdat hij depressief is, net zoals de vele andere mensen die in het bos ronddwalen. Ze raken bevriend en Hine gaat steeds meer van hem houden en zorgt voor hem. Ze maken trouwplannen, maar op het laatste moment berooft Willem zichzelf toch van het leven. De auteur vertelt dat haar boek vooral gaat over hoe je als naaste om kan gaan met iemand die depressief en suïcidaal is. Ze heeft er daarom bewust voor gekozen om Willem te laten sterven. ‘Je kunt je heel schuldig voelen als een naaste zelfmoord pleegt. Je gaat jezelf afvragen of je iemand niet had kunnen redden. Ik vind dat een essentieel perspectief in het verhaal.’ Volgens haar is het belangrijk dat je uiteindelijk berusting vindt als iemand zelfmoord pleegt.
Het was voor Kok niet heel lastig om te schrijven over zware thema’s als depressie, suïcidaliteit en zelfmoord. De research die ze vooraf deed vond ze lastiger. ‘Het gaat dan om persoonlijke verhalen van echte mensen en dat raakt me meer dan wanneer je het verhaal bij een personage zelf verzint.’ Charon vertegenwoordigt het pure kwaad en de depressie in het verhaal. Hij fluistert de mensen in het bos hun negatieve gedachten in, waardoor ze uiteindelijk zelfmoord plegen. Denk aan gedachten zoals dat je niets waard bent of dat je niets kunt en dat je dom bent. ‘Hine is een soort spiegel tussen hem en het goede. Zij ziet hem wel en weet dat hij het kwaad is,’ zegt Kok. Hine probeert de mensen in het bos ervan te overtuigen dat Charon de gedachten influistert en dat ze niet echt zijn. Ze probeert iedereen die ze tegenkomt te helpen. Ze heeft de kracht om te luisteren en zich in te zetten als een geestelijk verzorgster. ‘Hine lijkt op hoe ik was toen ik veertien was,’ vertelt Kok, die zelf ook is afgestudeerd als geestelijk verzorger.
Soms krijgt Hine wat hulp van het blinde egeltje Giacomo. Ze raakt bevriend met hem en hij geeft haar wijze raad als ze het nodig heeft. Hij weet Hine duidelijk te maken wat haar rol is. ‘Ze is het lichtje in het duister, doordat ze de mensen in het bos aankijkt.’ Giacomo’s kracht is luisteren, omdat hij blind is. Hij voegt tijdens alle zware momenten in het boek toch een soort nuchterheid toe. Omdat hij zo goed kan luisteren hoort hij ook de goede dingen, zoals de plantjes of dat de zon opkomt. Kok: ‘Er zijn dus ook heel veel dingen die goed gaan. Wij mensen zijn snel afgeleid door het moeilijke. Ik denk dat hem dat zoveel hoop en nuchterheid geeft.’
De auteur liet Hine zich met opzet afspelen in een behoorlijk magische setting met mythische wezens. Ze vindt dat de Nederlandse literaire wereld te weinig kiest voor zo’n soort verhaal. ‘Er is in je fantasie heel veel mogelijk en dat kan ook heel verrijkend zijn voor een verhaal. Die traditie zie je bijvoorbeeld veel meer in de Engelse literatuur. Ook wilde ik dat de lezer op een gegeven moment door zou krijgen dat het hele bos eigenlijk achter Hine staat, alsof het bos zelf ook een personage is. Voor die setting vond ik het mooi om allerlei magische elementen toe te voegen, zodat het meer gaat leven.’
Lotte Kok, Hine, Uitgeverij Lebowski, 304 pagina’s (€ 22,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie januari 2023.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
