Judith Visser schreef al dertien romans en een reeks korte verhalen. Met haar autobiografische roman Zondagskind, over het opgroeien met autisme, won ze de Hebban Literatuurprijs 2018, en haar thriller Stuk werd verfilmd door Steven de Jong. Fontana Banana is haar eerste kinderboek, geïnspireerd op haar eigen, gelijknamige hond.
Door Aefke ten Hagen
De bijna achtjarige Shelly woont in een klein stranddorpje. Voor haar verjaardag wil ze niets liever dan een hond, maar haar moeder wil daar absoluut niets van weten. Op een dag wordt er bij de magische fontein op het dorpsplein een puppy gevonden. Shelly ontdekt al snel dat dit niet zomaar een hond is. De hond kan vliegen en praten als hij een banaan heeft gegeten. Niemand mag dit weten, want Shelly wil zoiets moois graag geheim houden.
Fontana Banana is jouw eerste kinderboek. Gefeliciteerd! Hoe is het om als schrijfster voor volwassenen je nu op het schrijven van kinderboeken te storten?
‘Ik had nooit verwacht dat ik dit zou doen. Maar ik merkte dat ik moeite had met coronapandemie, in die zin dat de wereld donker en uitzichtloos werd. Ik was ook nog eens met een zware roman bezig, dus ik wilde iets vrolijks hebben in mijn leven. Mijn eigen hond noem ik Fontana Banana. Ik keek hem aan en ineens wist ik het: ik ga een kinderboek schrijven! Ik kan heel makkelijk schakelen naar toen ik jong was. Ik wilde een boek schrijven wat ik zelf graag had willen lezen. Dat is dit boek geworden. Ik vond het ook bijzonder dat er nu illustraties in mijn boek zitten. De illustrator ken ik persoonlijk, dat vind ik erg leuk. Zij heeft zich laten inspireren door de echte Fontana.
‘De uitgeverij, HarperCollins, waar ik als schrijver mee samenwerk met mijn volwassen boeken, was ook erg enthousiast over mijn kinderboek-idee. Het leuke van een kinderboek is dat je meer vrijheid hebt. Er kan meer. Voorheen schreef ik thrillers, daarin is er ook wat meer ruimte voor je eigen fantasie. In volwassen romans is het wat realistischer. De afwisseling maakt het interessant.’
Wordt Fontana Banana een serie?
‘Ja! Deel een is eigenlijk een introductie. Je kunt er als schrijver niet meteen de meest gekke avonturen in verwerken. Vanaf deel twee begint het verhaal pas echt. Dit is vooral een kennismaking: wie zijn de karakters, wie is Shelly en wie is Fontana? In deel twee wordt de achtergrond duidelijk. Deel een van Fontana Banana eindigt met: ´Fontana! Kom terug naar nietnof! Nietnof is het omgekeerde van fontein. Onder de fontein zit namelijk een omgekeerde wereld. Alles is daar achterstevoren en daar komt Fontana vandaan.’
Hoe kwam je op het idee om een boek over een superheld op vier poten te schrijven?
‘Door mijn eigen hond Fontana, die graag bananen eet. Het leek mij leuk als hij dan in het verhaal na het eten van een banaan kon vliegen en praten. De rest ontstaat gewoon tijdens het schrijven.’
Je boek gaat over een dappere hond, maar dan wel op een andere manier dan hoe we dat kennen van beroemde boeken en films. Welk beeld wou jij van deze hond meegeven?
‘Ik wou meegeven dat Shelly in het begin bang is dat ze achter het geheim van Fontana komen. Ze heeft de film E.T. gezien, waarin mensen meteen op E.T. te beginnen jagen om hem te onderzoeken. Zij wil niet dat dat met Fontana gebeurt. Ik wil mensen meegeven dat dat wat bijzonder is, niet meteen moet worden onderzocht. Je kunt het in plaats daarvan ook gewoon waarderen. Verder wil ik ook laten zien hoe fijn het kan zijn om vrienden te zijn met een hond. Ik had als kind ook een hond en Shelly heeft een vriendschap met Fontana.’
Je besteedt in je boek ook aandacht over het omgaan met honden. Hoe belangrijk zijn honden voor jou?
‘Mijn eigen honden zijn het meest belangrijk in mijn leven, ze zijn 24/7 bij mij. We slapen met z’n allen in één bed. Ik wandel elke dag twintig kilometer met ze. Mijn honden gaan ook altijd mee naar mijn lezingen.
‘In de omgang met honden en kinderen ligt er ook een taak voor ouders. Zo is het belangrijk om niet op een hond af te rennen als een hond je niet kent. Ik zie het vaak gebeuren bij mensen met jonge kinderen: die kinderen komen dan rennend en gillend voorbij stuiven. Tegen die ouders zou ik willen zeggen: “Leer je kind dat ze rustig moeten zijn in de buurt van een hond. Een hond kan vanuit een reflex happen en dat kan je een hond niet kwalijk nemen.” Ouders leren hun kinderen wel oversteken, maar leer ze dan ook om met een hond om te gaan.’
Je beschrijft dat Shelly veel van lezen en boeken houdt. Hoe belangrijk vind jij het dat kinderen lezen?
‘Dit boek heb ik geschreven vanuit mijn eigen beleving. Ik ging elke week naar de bieb en herinner het geluidje nog precies dat ik hoorde op het moment dat je de boeken over de balie haalde. Wat een rijkdom. Elke week koos ik nieuwe boeken uit in de bieb. Maar toen hadden boeken niet zoveel concurrentie. Kinderen hebben nu een tablet en YouTube. Het is extra leuk en goed als kinderen van lezen houden. Dit wil ik altijd stimuleren.’
De laatste vraag is van mijn zevenjarige zoon: ´Waarom kan Fontana Banana alleen vliegen en praten als hij een banaan heeft gegeten? Waarom geen appel? Of een tros druiven?´
‘Ha! Allereerst zijn druiven giftig voor honden. Die moet je ze dus niet geven. Appels zijn ook niet goed, het klokhuis is niet eetbaar voor ze. Waarom Fontana precies superpowers krijgt van een banaan, gaat duidelijk worden in het tweede deel.’
Judith Visser, Fontana Banana. Een superheld op vier poten, illustraties: Nouchka van der Est, Uitgeverij HarperCollins, 192 pagina’s (€ 16,99)
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
