Met Manderley voor altijd schreef Tatiana de Rosnay, bekend van de roman Haar naam was Sarah, haar eerste biografie. Ze dook hiervoor in het leven van haar grote schrijfinspiratie: Daphne du Maurier (1907-1989). ‘Toen ik toezegde haar biografie te schrijven had ik geen idee wat ik me op de hals haalde,’ zegt De Rosnay.
Manderley voor altijd is de eerste biografie van De Rosnay, maar het onderwerp komt niet uit de lucht vallen. ‘Daphne du Maurier inspireert me al vanaf dat ik tien was,’ vertelt De Rosnay bevlogen. ‘Als klein meisje las ik haar bekendste roman Rebecca en ik was meteen verkocht. Vooral haar donkere schrijfstijl intrigeerde mij enorm.’ Het lezen van dit boek spoorde haar aan om ook zelf verhalen te gaan schrijven. ‘Na het lezen van Rebecca begon ik haar schrijfstijl te imiteren. Ik vond zelfs dat mijn eigen naam op die van haar leek.’
Ondanks deze fascinatie kwam het nooit bij De Rosnay op om daadwerkelijk een boek over haar idool te schrijven. Uiteindelijk was het haar Franse uitgever die het idee voorlegde. ‘Hij hoorde de naam Daphne du Maurier altijd vallen als ik in interviews werd gevraagd naar auteurs die mij inspireren. Toen hij aan mij vroeg of ik de eerste Franse biografie over haar wilde schrijven staarde ik hem verbijsterd aan. “Waarom stel je deze vraag aan mij?” vroeg ik. “Ik heb nog nooit een biografie geschreven.”’ Het thuisfront overtuigde De Rosnay er al snel van dat ze de perfecte kandidaat voor deze klus zou zijn. ‘Mijn man zei: “ik ken je al vijfentwintig jaar en al die tijd ben je met Daphne du Maurier bezig. Als je uitgever deze vraag aan een andere Franse auteur zou stellen zou jij razend zijn. Het is jouw Daphne, schrijf dat boek!”’
‘Toen ik had toegezegd had ik geen idee wat ik me op de hals haalde,’ zegt De Rosnay. ‘Niet alleen de hoeveelheid werk en onderzoek die me te wachten stond, maar ook het contact met de familie van Daphne.’ De kinderen van Du Maurier reageerden namelijk verre van enthousiast op het project. ‘Ik benadrukte vooral dat ik andere accenten wilde leggen dan de drie Engelstalige biografieën die al eerder over hun moeder waren verschenen.’ Du Maurier had een turbulent privéleven waarin ze onder andere verschillende relaties met vrouwen had. Eerdere biografieën focusten vooral op dit deel van haar leven. ‘Deze ervaring maakte de familie terughoudend,’ vertelt De Rosnay. ‘Daarnaast waren deze biografieën allemaal zo serieus. Ze vertelden in detail wat Daphne op elke moment deed. Ze wekten haar daardoor niet tot leven. Ik wilde bijvoorbeeld graag weten welk parfum ze gebruikte, hoe haar stem klonk en waarom ze op zo’n bijzondere manier liep. Mijn doel was dat de lezer haar zou herkennen als ze langs zou komen lopen.’ De Rosnay schreef uiteindelijk een brief naar Tessa, de oudste dochter van Daphne, waarin ze dit doel onder woorden bracht. ‘Tessa was enthousiast over de brief en las ook een van mijn boeken die ik had opgestuurd. Ze had zelf informatie over mij opgezocht op internet en kwam er zo achter dat ik half Brits ben. Ze kende een deel van mijn Britse familie; dat heeft haar over de streep getrokken om in te stemmen met een ontmoeting.’
De Brits-Franse afkomst is niet de enige overeenkomst tussen De Rosnay en de door haar bewonderde auteur. Du Maurier schreef Rebecca al op 31-jarige leeftijd. Vanaf het moment dat het boek een besteller werd, namen critici haar niet meer serieus en werd ze bestempeld als auteur van romantische verhalen. Door dit stigma wordt vaak vergeten dat ze ook donkere verhalen zoals ‘The Birds’ schreef. De Rosnay kreeg vergelijkbare reacties na het succes van de roman Haar naam was Sarah. ‘Veel mensen denken dat een boek dat goed verkoopt gelijk staat aan een afgezaagd of makkelijk leesbaar verhaal. Mensen vormen een mening zonder een boek te hebben gelezen. Haar naam was Sarah gaat over antisemitisme, allesbehalve een romantisch verhaal dus.’ Er waren dan ook veel verbaasde reacties toen Manderley voor altijd werd genomineerd voor de Prix Goncourt de la Biographie, een prestigieuze Franse literatuurprijs. ‘Veel critici lezen nog steeds mijn boeken niet, maar nemen mijn werk wel iets serieuzer naar aanleiding van deze nominatie,’ lacht De Rosnay.
De schrijfster heeft Manderley voor altijd echter niet geschreven voor eigen eer en glorie. ‘Na het uitkomen van het boek in Frankrijk steeg het aantal verkochte boeken van Daphne du Maurier spectaculair. In een jaar tijd zijn er meer boeken verkocht dan in de twintig jaar ervoor! Dat lezers haar werk (her)ontdekken naar aanleiding van mijn biografie is het mooist denkbare compliment.’
Beeld: Wouter Le Duc
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie april 2016.
Boekgegevens
Tatiana de Rosnay, Manderley voor altijd, vertaling: Noor Koch, Uitgeverij Ambo|Anthos, 464 pagina’s, ISBN 978 90 263 3245 6 (€ 21,99)
