door Lucy Wolf
Antoine, de hoofdpersoon uit Gelukkige Dagen, is al vanaf zijn achttiende bezig met ouder worden en met de dood. Hij koopt zijn eigen grafzerk en laat een grafschrift maken. Enkel de sterfdatum moet nog ingevuld.
Begin dertig, na een onbenullig leven, erft hij van zijn peetoom voldoende geld om zich vanaf dan als gepensioneerde in een rusthuis te laten opnemen. Maar waarom? Zelf beweert Antoine dat hij het leven belangrijk vindt. Hij wil begrijpen wat er schuilgaat achter het ellendige lot als mens en probeert de mens in de mens te zoeken door zijn eigen leven op te offeren. Hij wil het einde van oude van dagen van dichtbij nauwkeurig observeren en hoopt dat hij door de maskers en leugens kan kijken, die tijdens het leven worden opgezet. Aan de andere kant beweert Antoine dat hij niet volwaardig wil leven en dat hij spijbelt van het bestaan. Hij wil geen eigen mening hebben, maar opgaan in de massa als een grijze muis.
Laurent Graff zet een personage neer dat niet goed weet wat hij wil. Antoine wil het leven van de mens in het algemeen zien, maar wil zelf het leven als het ware niet beleven. Ook laat Antoine zich soms cynisch uit terwijl hij zichzelf helemaal niet cynisch vindt.
‘Het oudejaarsfeest is soberder en intiemer, weinig bewoners houden het tot middernacht vol en dan, zo’n viering van het voorbijgaan van de tijd, daar word je niet vrolijker van. Een jaar loopt ten einde: je weet niet wat je moet zeggen, ‘weer een jaar’ of ‘weer eentje minder’; een nieuw jaar begint: halen we het einde?’
Koppel Antoine als individu aan het leven in een tehuis als vitaal persoon en je hebt een merkwaardige combinatie in boekvorm.
Je kunt je niet lostrekken van het vreemde gegeven, dat een zoektocht naar het existentiële van de mens begint bij het eind. Het boek is in meerdere talen vertaald (Japans, Engels, Duits, Italiaans, Spaans, Catalaans, Portugees, Thais, Koreaans en Mandarijn) en won in Frankrijk de Prix Millepages 2001. En dat voor een boek dat ruim is gezet en slechts 127 bladzijden telt. Waarom al die ophef? Antoine blijft een vreemd mannetje. Gelukkige Dagen geeft veel stof tot nadenken en reden tot verwarring.
Laurent Graff, Gelukkige dagen, Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, ISBN 978 90 388 27
