Maar kleine tijger heeft helemaal geen zin om te gaan slapen.
“Als ik mijn ogen dicht doe,” zegt hij, “dan kan ik de lucht niet
meer zien.”
“Ja hoor,” zegt mama tijger, terwijl ze kleine tijger een zacht
duwtje geeft.
“Je kunt zelfs zweven tussen de wolken. En als het nacht is, mag
je op schoot bij de maan.”
Kleine tijger rolt op zijn buik en kijkt hoe de blaadjes heen en
weer gaan boven zijn hoofd. “Als ik mijn ogen dicht doe, kan ik
de boom niet meer zien,” zegt hij.
“Dat kun je wel,” zegt mama tijger. “Je kunt juist heel véél
bomen zien en fijn verstoppertjes spelen tot de nacht jou vindt
en jou weer bij mama brengt.”
Boekgegevens
Kate Banks en Georg Hallensleben, Doe je oogjes maar dicht, Uitgeverij Middernacht Pers, ISBN 978 90 7225 975 2 (€ 13,50)
Dit fragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie agustus 2013.
