‘Voordat ik werd benaderd door BLVD had ik nog nooit gehoord van de Lijst van 100 Meest Veelbelovende Vrouwen. Later kwam ik erachter dat deze lijst redelijke bekendheid heeft. Het is fijn als mensen verwachtingen van me hebben – die heb ik ook van mezelf. Meestal heb ik ze ook waar kunnen maken. Met schrijven is dat trouwens wel anders dan met een wetenschappelijke carrière. Toen ik begon met schrijven voelde ik me klein en onzeker. Hoe je boek ontvangen zal worden, heb je niet in de hand. Je kunt niet zoals tijdens je studies simpelweg vertrouwen op een goed stel hersens.
Echte literatuur
Mijn vriend vroeg voordat mijn eerste boek uitkwam wat ik belangrijker zou vinden: goede recensies of een commercieel succes. Toen zei ik goede recensies, ik wilde immers echte literatuur schrijven. Gaandeweg ben ik dit anders gaan zien. Het is mooi als je lezers weet te raken. Toen mijn eerste boek uitkwam heb ik veel persoonlijke brieven en mailtjes gekregen. Dat is voor mij uiteindelijk het belangrijkste. Het hoeven niet altijd positieve mails te zijn, hoor. Ik heb ook een mail gekregen van een meisje dat zeer enthousiast was over De onfeilbare. Toen De verdwijning van Eva Zomers uitkwam, schreef ze teleurgesteld te zijn.
Afzondering
Vooraf bepaal ik niet of ik een moeilijk of een makkelijk boek ga schrijven. Dat wordt vanzelf duidelijk tijdens het schrijfproces. Wel is het vanuit mijn achtergrond als filosofe gezien logisch dat mijn boeken een filosofische lading hebben. Toen mijn eerste boek uitkwam volgde ik de recensies op de voet, vooral omdat ik heel benieuwd was naar reacties. Van mijn tweede boek heb ik ook alle recensies gelezen. Ik merk dat ze me minder doen.
Dat ik in Parijs woon heeft het voordeel dat ik redelijk in afzondering kan schrijven. Er is letterlijk en figuurlijk meer afstand tussen mij en wat er met mijn boek gebeurt. Dat heb ik gemerkt toen ik bij het verschijnen van De onfeilbare zes weken in Amsterdam was. Toen wilde ik liefst elke dag door de uitgever geïnformeerd worden over hoe het ervoor stond. In Frankrijk heb ik dat minder. Het nadeel is wel dat ik vaak achter het net vis als ik uitnodigingen krijg om lezingen te houden of iets dergelijks. De reiskosten zijn vaak voor eigen rekening en ik kan niet voor alles naar Nederland komen.
Na aan het hart
Van de twee boeken die ik heb geschreven, ligt De verdwijning van Eva Zomers me het meest na aan mijn hart. Ik herken er mijn eigen ontwikkeling in. In De onfeilbare zie ik meer terug van de 24-jarige die ik was. Ik denk dat om die reden een volgend boek ook weer dichter bij mij zal staan dan mijn vorige boeken. Maar daarover kan ik misschien meer vertellen als ik tien boeken geschreven heb.’
