De Kattenwandeling – Sara Lundberg -

Samen een straatje om

Elke dag wandelen ze samen: de kat en het baasje. En altijd bepaalt dat baasje waar ze naar toe gaan. Als de kat een keer de weg mag wijzen, ontdekt het baasje een heel nieuwe wereld.

Door LILIANE WAANDERS

Ze zijn aan elkaar verknocht: de kat (eigenlijk een poes) en zijn (haar) baasje. Maar als de kat tijdens een van hun dagelijkse wandelingen meer aandacht heeft voor een soortgenoot, zich bovendien gewillig laat aaien door vreemden en niet meer mee naar huis wil, twijfelt het baasje aan hun band die zo vanzelfsprekend leek. Het baasje wacht en wacht, maar keert uiteindelijk alleen en verkleumd huiswaarts. Waar de kat, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, in de stoel ligt te slapen.

De volgende dag – in het tweede deel van het boek – mag de kat bepalen waar ze heen gaan. Dat wordt een heel andere wandeling. Dicht bij huis, en toch is het een avontuur. Een avontuur dat het baasje bijna te spannend vindt. Maar gelukkig weet de kat wat ze doet.

Het gaat in De kattenwandeling van Sara Lundberg om veel meer dan alleen het verschil tussen dier en mens. Maar dat verschil zit wel duidelijk in het doelgerichte in het eerste deel van het verhaal en het dwalen in het tweede deel. In de orde versus het onverwachte dat ook uit de tekeningen spreekt.

Belangrijker dan het onderscheid tussen dier en mens en hun verschillende behoeften zijn de gevoelens waar het in De kattenwandeling over gaat. Hoe dapper moet je zijn om nieuwe dingen te ontdekken? Hoe erg is het om toe te geven dat je bang bent? Hoeveel vertrouwen moet je hebben in een ander om hem of haar te volgen? En hoe voelt het om eenzaam en in de steek gelaten te zijn? Vragen die niet letterlijk gesteld worden, maar het doen en laten van de kat en het baasje (on)bewust bepalen. Grote vragen, maar wel vragen die ook jonge lezers bezighouden. Heel jonge lezers zullen vooral genieten van de dromerige tekeningen in het tweede deel van De kattenwandeling, die in warme kleuren en met veel oog voor detail het gedrag, met name de nieuwsgierigheid en het speelse, van een kat verbeelden. De aquarellen in het eerste deel, waarin de leefwereld van het baasje het uitgangspunt is, zijn schetsmatiger en laten in kort bestek een veelheid aan sferen zien.

Sara Lundberg beperkt de tekst tot wat nodig is om de illustraties te verbinden en de gedachten van de personages –de kat praat terug – weer te geven. De toon van haar taal – in de vertaling van Edward van de Vendel – is eerder functioneel dan puur en poëtisch. Dat het baasje geen uitgesproken sekse heeft, maakt dat alle kinderen zich tijdens het (voor)lezen van De kattenwandeling in dit personage kunnen herkennen.