We kunnen een baby beter geen boeken meer geven. Kinderen met een tablet ontwikkelen zich namelijk beter dan kinderen met boeken.
Recent onderzoek aan de universiteit van Londen bracht aan het licht dat iPads baby’s meer zintuiglijke stimulansen bieden dan boeken. Het boek ligt zwaar onder vuur. ‘Over 5 jaar is het laatst boek gedrukt’, beweerde een trendwatcher onlangs.
Tja. Dat van die iPad. Op de korte termijn snap ik dat nog wel. De zintuigen van een baby worden natuurlijk enorm geprikkeld door dat handige Appleproduct. Primaire kleuren, bewegende beelden. Het past perfect in de ontwikkeling van de kleintjes. Op de lange termijn ga je waarschijnlijk zien dat kinderen met iPads veel moeilijker hun concentratie vasthouden omdat ze geen rust in hun hoofd hebben.
Met een boek kun je rust nemen voor de materie. Je moet de kalmte in jezelf zoeken en je wordt niet gedwongen qua snelheid. Je kunt bijvoorbeeld zelf al kiezen of je bij hoofdstuk 5 begint of bij het voorwoord. Het is niet voor niets dat je niet met een scherm naar bed mag en wel met een boek. Ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik nog lig te appen in bed. Maar of dat nu echt relaxt is? Nee hoor. Ik val liever in slaap met een boek op mijn kussen dan met het blauwe licht van mijn smartphone.
Het gebrek aan nuance in krantenberichten als: ‘liever een iPad dan een boek’ of: ‘Het laatste boek is gedrukt in 2020’ is mij een doorn in het oog. Natuurlijk is het leuk om met je kind op schoot de iPad-versie te kijken van Mama kwijt van Chris Haughton. Je dreumes kan zelf al prima swipen en de bewegende beelden zijn heel vermakelijk. Bovendien wordt het verhaal voorgelezen en kun je als ouder volop interacteren met je kind. Maar waarom niet allebei? Een iPad en een prachtig prentenboek? Niets is mooier dan een groot en kleurrijk boek op schoot voor het slapen gaan. Je dreumes verfrommelt het papier, kwijlt op de pagina’s en scheurt er desnoods een bladzijde uit die jij als ouder weer zorgvuldig repareert met plakband. Dat hoort erbij. Daar kan geen enkel kind zonder. En ik denk dat dat mooi is. Als het allebei kan. Want gelooft u mij maar.
Hier is het laatste woord nog lang niet over geschreven.
Deze column verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2015
