Tien jaar na de verschijning van haar laatste 12+ boek Paniek is er een nieuwe jeugdroman van Carry Slee verschenen: Kapot. Met deze young adult-roman keert ze terug naar de doelgroep waarbij ze grote successen behaalde met bestellers als Spijt! en Afblijven. ‘Natuurlijk heb ik ook even gedacht: kan ik het nog’, aldus Slee.
In Kapot beschrijft Slee wat de gevolgen zijn van de scheiding van de ouders van Thijs en Julia; de ontwrichte thuissituatie zet broer en zus namelijk lijnrecht tegenover elkaar. Tegelijkertijd heeft de scheiding ook gevolgen voor de succesvolle band waarin ze samen spelen en de relaties binnen hun gezamenlijke vriendengroep. Dicht om haar heen zag de schrijfster dat mensen uit elkaar gingen en welke invloed dat had op de kinderen. ‘In een tijd waarin de helft van de huwelijken op een scheiding uitdraait, en een steeds groter deel eindigt in een daadwerkelijke vechtscheiding, is het onderwerp ontzettend actueel’, aldus Slee.
De ‘12+ schrijfpauze’ van Slee heeft niet geleid tot verminderde aandacht van zowel media als lezers. Als ik de auteur spreek, heeft ze een aantal drukke promotiedagen achter de rug. Kapot werd zelfs gelanceerd door middel van een eigen televisieprogramma: Carry Slee TV. In deze show komt niet alleen de schrijfster aan het woord, maar gaan ook kinderen in op de onderwerpen die een hoofdrol spelen in Kapot: liefde, vriendschap en een vechtscheiding. ‘Gelukkig zijn de reacties van lezers tot nu toe heel positief. Ik vind het leuk om al die mooie berichtjes op mijn Facebook-pagina te lezen. Daar krijg ik ook weer energie van in deze drukke tijden’, benadrukt de schrijfster. Slee hecht dan ook veel waarde aan de reacties op het boek van kinderen. ‘Het zou raar zijn als volwassenen mijn boek mooi zouden vinden en kinderen niet; ik schrijf tenslotte jeugdboeken.’
De onderwerpen die in haar eerdere jeugdboeken aan bod komen, zoals pesten, drugsgebruik en loverboys hebben de tand des tijds goed doorstaan. ‘Ondanks dat er bijna twintig jaar verstreken zijn sinds mijn eerste 12+ roman, hebben jongeren nog steeds te maken met dezelfde gevoelens, zoals eenzaamheid, pesten, verliefdheid en vriendschap.’ Tijdens het schrijven probeert Slee deze emoties dan ook op te roepen, om op deze manier zo dicht mogelijk bij de leefwereld van jongeren te staan. ‘Eigenlijk is er helemaal niet veel veranderd sinds de tijd dat ik zelf jong was; jongeren van nu zijn misschien wijzer, maar de emoties die ze doormaken herken ik ook uit mijn eigen jeugd.’
Opvallend is dat Slee niet bang is om jongerentaal te gebruiken. In Kapot komt bijvoorbeeld een woord als chickie regelmatig terug. ‘Natuurlijk zullen lezers van nu aan het taalgebruik van bijvoorbeeld Spijt! merken dat het boek negentien jaar geleden geschreven is. Het taalgebruik van jongeren verandert ook zo snel! Toch laat ik jeugdtaal nooit overheersen, zo blijven de boeken leesbaar voor iedereen. Wel probeer ik op de hoogte te blijven van jongerentaal door het lezen van blogs.’
Na het succes van haar jeugdboeken heeft Slee de afgelopen jaren bewust een uitstapje gemaakt naar het schrijven voor andere doelgroepen. ‘Tien jaar geleden schreef ik met Paniek mijn zevende jeugdboek voor twaalfplussers. Daarnaast zijn al deze boeken de afgelopen jaren verfilmd. Ik voelde dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging.’ Slee heeft echter niet stil gezeten. ‘De afgelopen jaren heb ik vier 16+ boeken geschreven, een roman voor volwassenen en de 9+ serie Dat heb ik weer, over de belevenissen van brugklasser Britt.’
Toen Slee op het idee kwam om een boek over een vechtscheiding te schrijven, wist ze dat dit onderwerp uitermate geschikt zou zijn voor twaalfplussers. ‘De personages in mijn 16+ boeken wonen niet meer thuis, en dus hadden ouders geen prominente rol in deze verhalen. Ik wilde met Kapot laten zien wat de invloed van een scheiding kan zijn op het hele gezin; ik had dus een huiselijke setting nodig waarin ouders en kinderen samenleven. Zo kwam ik eigenlijk weer terug bij de 12+ doelgroep.’ Slee geeft eerlijk toe dat ze heeft getwijfeld of ze de juiste toon voor deze doelgroep weer zou kunnen vinden. ‘Natuurlijk heb ik ook even gedacht: kan ik het nog? Toch had ik tijdens het schrijven al snel door dat Kapot een bijzonder boek zou worden. Dat gevoel heb ik niet altijd direct tijdens het schrijven van mijn boeken.’
De grote vraag is of Slee na het schrijven van Kapot de smaak van het schrijven van jeugdboeken weer te pakken heeft. ‘Jazeker, ik heb zelfs al ideeën voor mijn volgende 12+ boek; alleen ga ik daar op dit moment nog niets over vertellen!’
Foto: Hester Doove
Boekgegevens
Carry Slee, Kapot, Overamstel Uitgevers, ISBN 978 90 488 2657 5 (€ 14,99)
Dit interview verscheen eerder in de Boekenkrant, editie oktober 2015.
