Verloren kindertijd? Pedofiel? Maatschappelijk isolement. Psychologische roman in magisch realistische traditie, waarin beeld en werkelijkheid, liefde en haat, heden en verleden zich schijnbaar onontwarbaar verstrengelen.
Gastons vader keek met een opgetrokken wenkbrauw naar zijn zoon.
‘Wel wel,’ zei hij.
Daarna liepen ze langzaam over het grindpad door de tuin. Achterin de tuin, waar een sloot de scheiding markeerde met het bouwland van Sonnemans, stond een prieeltje, dat papa zelf gebouwd had, nog voordat Gaston bij hen kwam wonen. Het zag er na al die jaren wat verwaarloosd uit. Ze stonden naast elkaar en keken over de vlakte naar het torentje van Loppersum, naar de wolken die als zeilschepen langs de hemel zeilden en naar de slechtvalk die bibberend stil hing in de lucht.
‘Het doet zeer hè?’ vroeg zijn vader.
‘Wat bedoel je? Mijn arm?’
‘Je hebt je arm niet voor de flauwekul in een mitella, neem ik aan.
Ongeluk?’
‘Hm, zoiets.’
‘Ja, ja, een ongeluk.’
Ze zetten zich weer in beweging en liepen over het krakende grind weer naar huis. Gaston zag de okergele kozijnen, de uitbundige roze en felblauwe hortensia’s en het strakke gazon: altijd was het zo geweest en altijd zou het zo blijven, dacht hij. Een decor waaraan de spelers ontbraken.
‘Was het erg, dat ongeluk?’
‘Het was geen ongeluk,’ antwoordde Gaston. ‘Ik ben met een mes gestoken.’ ‘Ruzie?’
‘Nee, het kind heeft dat gedaan. Jesse.’
‘Dat jongetje dat…’
‘Ja, dat jongetje, dat heeft me diep in mijn arm gestoken.’
‘Dat moet een sterk kind zijn.’
‘Ja, het is een heel sterk kind, pap. Tè sterk misschien wel.
Boekgegevens
Walraed Cremers, Zoeken naar Jesse, Uitgeverij Brooklyn Books, ISBN 978 94 921 7906 7 (€ 17,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie september 2015
