Op zoek naar zijn nichtje stort Wolf zich met zijn bloedbroeders in de wereld van de internationale misdaad. Hij wordt geconfronteerd met vrouwenhandel, drugs en wapens. Is hij op tijd?
Na drie maanden in Italië is Sanne aan het einde van haar Latijn. De mannen in Albanië waren stuk voor stuk beesten en in Italië is het niet veel beter. Ze heeft geen idee hoe vaak ze is misbruikt. Haar vechtlust om de marteling te overleven, is bijna volledig verdwenen. Het enige dat haar verhindert om haar polsen door te snijden of zich op te hangen, is haar gedachte aan wraak. Ze houdt zich overdag bezig om keer op keer op te zeggen wat ze van de mannen in Albanië weet. Haar geheugen laat haar nooit in de steek. Ze kent hun gezichten en herinnert zich hun woorden als ze pochend vertellen in wat voor huizen zij wonen. Ze ziet de bankpasjes en in sommige gevallen hun paspoorten voor zich als haar folteraars overmand door slaap en alcohol buiten bewustzijn zijn geraakt. ’s Nachts zit ze in het bordeel en overdag in een kamer opgesloten. Er wordt haar eten, kleding en wat ze nog meer nodig heeft, gebracht. Ze komt nooit haar kamer uit en heeft geen papieren. Maar ze heeft de moed niet opgegeven. Misschien heeft de Nederlander een enveloppe naar Malou gestuurd. Daarna de wraak. Die gedachte houdt haar in leven.
De derde klant van de avond. Haar rode haar trekt mannen aan, zoals de dronken idioot die met haar naar boven gaat. Dit wordt de zoveelste martelgang waarbij ze zich alles moet laten welgevallen.
‘Je moet eerst afrekenen’, zegt ze tegen de man die probeert de trap op te strompelen.
‘Oh, bijna vergeten’, grijnst hij en knijpt haar in haar achterste. Ze laat het toe. Verzet tegen een klant wordt later door de eigenaar met rente terugbetaald. De klant is koning zolang hij de euro’s laat rollen.
Achter haar staat een Italiaan met een dienblad waarop een fles champagne en twee glazen. De regel is dat ze een half glas mag.
Het duurt even voor de dronkaard de biljetten aan de uitsmijter geeft.
‘De gele kamer’, zegt de Italiaan.
Sanne zegt niets. Ze loopt voor haar klant uit en gaat de aangewezen kamer binnen. De Italiaan zet de fles en twee glazen op tafel waarna hij de kurk laat ploffen. Daarna trekt hij de deur achter zich dicht.
‘Champagne, drink!’ zegt de man en schenkt met onvaste hand de glazen in waarbij de helft van de drank op de tafel terechtkomt.
‘Proost!’ zegt hij en zakt in de fauteuil.
‘Proost’, zegt ze plichtmatig en gaat ook zitten. Ze nipt aan haar glas en zet het neer. De klant kijkt haar aan, komt plotseling naar voren en grijpt haar rode haren. Ze slaakt een onderdrukte kreet van pijn.
‘Ik hou van roodharige hoeren’, gromt hij en brengt zijn gezicht naar haar toe.
Sanne wil zich verzetten, maar de pijn verhindert dat. Hij brengt zijn gezicht vlakbij dat van haar en zegt in het Nederlands: ‘Luister en laat niets merken. Jij bent Sanne de Mars. Ik ben hier met een paar mannen en wij brengen je terug naar Nederland.’
Rolf Österberg, Wraak, Celtica Publishing, 500 pagina's (€ 20,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie juli 2021.
Benieuwd geworden? Bestel dit boek bij uw lokale Boekenkrant-boekhandel. Kijk hier voor een overzicht.
