Het jaar 2558. Raven is een laatstejaarsleerlinge aan een Delicatus Slavenschool. Ze is voorbestemd om te worden overgeleverd aan de willekeur van haar toekomstige meester. Maar als ze aan de machtige Ghassan wordt verkocht, lijkt ze aan haar lot te kunnen ontsnappen … Raven 1 is het indrukwekkende eerste boek van de young adult-serie Slaves.
Tik, tik, tik.
Het geluid maakt me altijd bang. Mijn adem vormt wolkjes in de koude lucht. Zoals gewoonlijk voor het aanbreken van de dageraad zijn de muren van de cel klam en vochtig. Ik worstel om mijn armen uit de mouwen van het dwangbuis te krijgen, al weet ik dat het vergeefs is. Angst beperkt verstand, zegt Castro.
Woede ook.
Door het kijkgaatje in de metalen deur sijpelt wat licht naar binnen. Het getik is opgehouden. Het waren vast de verwarmingsbuizen – het keldergedeelte van Cyms Delicatus Slavenschool is zo vervallen en afgeleefd dat alles rammelt – dus schud ik mijn hoofd en de ketting aan mijn halsband rinkelt. Omdat mijn voeten opgezwollen zijn na een hele nacht staan, trappel ik op de vloer. Daarna kijk ik hoe het zachte licht banen vormt die langzaam verder kruipen, over de cementen vloer, de waterbak, het houten krukje. Onder het krukje ligt iets.
Ik wend mijn hoofd af. Ik hoop dat Seamus me snel los laat maken. Het is belangrijk vandaag dat ik …
Tik.
Het moeten de Trasherslaven in de kelder onder me zijn. Ik denk dat ze afval verbranden, en dat de hitte de Koker doet uitzetten. Dat doen ze soms als ze het koud krijgen, al heeft Cym het verboden. Cym zegt dat de schoorsteen niet is gemaakt voor het comfort van Trashers. Bovendien is ze bang dat de gevel van haar prestigieuze school met roet besmeurd zal worden.
Tik.
Door slaapgebrek klinken geluiden altijd scherper dan normaal.
Door het dwangbuis kan ik alleen oppervlakkig ademhalen, maar ik begin te tellen en zeven minuten later gaat mijn borstkas opnieuw regelmatig op en neer – en doe ik mijn ogen weer open.
Dit keer is het licht genoeg om te zien wat er onder het krukje ligt. Een stapeltje kleren, netjes opgevouwen. Het lichtblauwe bloesje met bijpassend plooirokje verraadt dat het om een uniform van een eerstejaars gaat. Misschien hebben de Trashers het over het hoofd gezien. Ik bijt op mijn lip. Ik wil niet denken aan het tengere lijfje en het waterige glimlachje dat alle eerstejaars hebben voor ze bevallig hebben leren lachen.
Sommigen slagen er niet in.
Het bezinksel van jaren angst komt naar boven. Ze moeten haar om de een of andere reden nieuwe kleren hebben gegeven en de oude vergeten zijn. Dat is de verklaring, hoop ik.
Ik sluit mijn ogen.
Dwars door de dikke muren vlieg ik in gedachten naar buiten. Ik kies voor de enige ontsnappingsmogelijkheid die me is overgebleven, die van de geest. Ik stijg op en laat de wind bulderend aan mijn kleren rukken en razen.
Hoger, Raven.
Op deze vroege lenteochtend is het licht helder en voelt de lucht als water. Ik scheer tussen de kegelvormige zwarte torengebouwen van Stadsdeel Acht door, vlieg rakelings langs hun toppen met de vervallen Dedertorens.
Hier kan niemand me bereiken.
Onder me glinstert het ochtendlicht op de daken, op de regenplassen onder de zendmasten. In de dakgoten beginnen de zaden al te kiemen.
Tik, tik, tik.
Ik herken het geluid, val naar beneden.
Altijd moet ik weer terug naar waar de angst op me wacht, als een dood dier.
Boekgegevens
Miriam Borgermans, Slaves. Raven 1, Clavis Uitgeverij, 487 pagina’s, ISBN 978 90 448 2868 9 (€ 18,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie november 2016
