Opa vlucht is het nieuwste boek van David Walliams, opperbevelhebber van de Britse boekenhumor. De opa van Jack was ooit een gevreesd gevechtspiloot. Maar nu is opa vooral een oude en verwarde man, die zijn oorlogsavonturen elke dag opnieuw beleeft…
Van achteraan in de klas sprong Jack zijn grootvader te hulp. ‘Juf, u kunt opa maar beter niet voortdurend onderbreken door vragen te stellen …’
‘Maar dit is een geschiedenisles!’ antwoordde juf Feijten. ‘We hebben feiten, feiten, feiten nodig.!’
‘Laat de commandant nu alstublieft zijn verhaal vertellen, juf. Over de andere dingen kunnen we het straks hebben …’
‘Goed dan,’ mompelde de lerares geschiedenis, maar ze hield wel haar rode krijtje klaar. ‘Vertel maar verder, meneer Bunting’.
‘Dank u, mevrouw’, zei opa. ‘Waar was ik gebleven?’ Hij was duidelijk de draad kwijt.
Gelukkig wist zijn kleinzoon erg goed wat hij allemaal beleefd had. Hij had het verhaal over het moedige optreden van opa wel honderd keer gehoord en er altijd geboeid naar geluisterd. ‘Je zag de eerste Messerschmitt en je gaf het bevel om te …’
‘DUIKEN! Heel juist, maat! Zodra mijn eskader van Spitfires naar beneden door de wolken brak, begrepen we dat het gevecht van ons leven ging beginnen. ’Opa’s ogen lichtten op. Hij beleefde alles weer alsof het nog maar een dag geleden was. ‘Op de radar waren een honderdtal vliegtuigen verschenen. Maar nu leken het er wel tweehonderd! Honderd Junkers en evenveel Messerschmitts. En wij hadden maar zevenentwintig Spitfires…’
De kinderen raakten in vervoering. Met haar veelkleurige verzameling kleurkrijtjes bleef juf Feijten volgens haar ontzettend belangrijke feiten, feiten, feiten op het bord krabbelen – bijvoorbeeld hoeveel vliegtuigen er aan elke kant geweest waren. Zodra ze daarmee klaar was, schakelde ze over op rood krijt (uitsluitend voor datums) en ze opende haar mond alsof ze iets ging zeggen. Maar voordat ze een woord kon uitbrengen, deed de hele klas ‘Ssssst!’
Opa was nu goed op dreef gekomen. Alle kinderen hingen aan zijn lippen.
‘Ik begon te schieten met mijn machinegeweren en de luchtslag begon. Het was zowel opwindend als verschrikkelijk. De lucht hing vol kogels, rook en vuur. Pang! Ik raakte mijn eerste Messerschmitt. De Luftwaffe-piloot sprong eruit met zijn valscherm. Pang! Weer een! Die dag hadden we de opdracht de Junkers neer te halen,’ vertelde opa verder. ‘Die waren het dodelijkst. Elke bommenwerper had tonnen explosieven aan boord. Als we het niet konden verhinderen, zou er een bommenregen op de mannen, de vrouwen en de kinderen van Londen vallen. Hoog in de lucht leek het gevecht urenlang te duren. Ik denk dat de RAF die dag ongeveer vijftig vijandelijke vliegtuigen neerhaalde. En heel wat andere Luftwaffe-toestellen waren zo erg beschadigd dat ze zich haastig over het Kanaal moesten terugtrekken. Mijn eskader keerde die dag triomfantelijk naar de basis terug.’
Alle kinderen in de klas begonnen luid te applaudisseren. ‘HOERA!
Boekgegevens
David Walliams, Opa vlucht, Uitgeverij Clavis, vertaling: Roger Vanbrabant, ISBN 978 90 448 2644 9 (€ 18,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie februari 2016
