Met Moordeiland maakt de biseksuele politie-inspecteur Lone Telander na Drift (2013) haar rentree in de Nederlandse thrillerwereld. Op Texel wordt haar rechercheteam geconfronteerd met de verdwijning van een middelbare scholiere.
Het motregende. Gregor Lieftinck gaf een van zijn medewerkers opdracht de pd uiterst zorgvuldig te fotograferen. Hij liep daarna naar brandmeester Sam Tromp, die een samenvatting van zijn bevindingen gaf: ‘Het vuur is naar alle waarschijnlijkheid aangestoken, want we hebben resten van flessen gevonden, waarschijnlijk met brandversnellers. In de koelkast hebben we de gesmolten resten van voedsel aangetroffen.
We hebben het verkoolde lichaam van een persoon aangetroffen. Ik kon onmogelijk met zekerheid vaststellen of het een vrouw of een man is, maar omdat het slachtoffer een kettinkje met een rode steen draagt, denk ik dat het om een vrouw gaat.’ Lieftinck bedankte de brandmeester. Het begon harder te regenen. De forensisch fotograaf had eerst het verbrande bed en het lichaam gefotografeerd. Daarna hadden twee geüniformeerde agenten het bed opgetild en een paar meter verderop in het gras gezet.
Lieftinck nam een microtaperecorder en bukte. ‘Het lichaam is ernstig verbrand en ligt op de rug, de benen opgetrokken, in foetushouding dus, wat vaker gebeurt als een lichaam deels verbrandt. De lichaamsbeharing is verdwenen. Er zijn geen sporen van kleding of schoenen. Het is op dit moment onmogelijk vast te stellen of de kleding en het schoeisel verbrand zijn of dat het slachtoffer tijdens de brand naakt was. Het NFI zal later misschien nog kledingresten vinden. De oogleden zijn totaal verbrand, net als de ogen en de lippen. De mond staat open. Het gebit is regelmatig. Er ontbreken geen tanden of kiezen. Vullingen zijn niet zichtbaar, wat zou kunnen wijzen op een jong persoon. Het spierweefsel is op veel plaatsen samengesmolten.’ Hij wees naar het slachtoffer en maakte een roterend gebaar.
Twee medewerkers, ook in witte pakken, draaiden het lichaam om, waarbij het hoofd van het lichaam brak. Lieftinck raapte het op. ‘Bij de hals is het skelet het zwakst.’ Hij bestudeerde het hoofd en draaide het rond. ‘Een deel van ongeveer tien bij tien centimeter van de schedel ontbreekt. Ik denk dat het veroorzaakt is door een kogel, maar het hoofd kan ook geëxplodeerd zijn. Uit verslagen van heksenverbrandingen weten we dat het hoofd soms ontplofte. Er zijn ook recente gevallen van geëxplodeerde hoofden, gevonden na branden in woningen.’ Hij keek naar het voorhoofd. ‘Niet te zien of er een kogel is binnengedrongen. We moeten op zoek naar schedelresten en een of meerdere kogels.’ Hij legde het hoofd naast het lichaam. ‘Ik ga nu de ketting verwijderen.’ Hij stopte de taperecorder in zijn zak en trok voorzichtig aan het sieraad dat een paar millimeter in het spierweefsel zat geklemd. Met twee handen probeerde hij het sluitinkje los te maken. Dat was onmogelijk. Hij haalde uit een van zijn tassen een tangetje en knipte het sieraad door. Hij legde de ketting op een tegel en vroeg zijn collega het te fotograferen. Eerst de voorkant, daarna de achterzijde. Lieftinck bekeek het sieraad zorgvuldig. ‘Duur sieraad. Platina. Als het van goud was geweest, zou het waarschijnlijk gesmolten zijn. Platina smelt pas bij 1772 graden, goud bij 1062.’ Hij stopte het kettinkje in een plastic zakje en gaf het aan Telander, die van een afstandje had staan kijken en een sigaret rookte.
‘Ik laat de ketting vanmiddag aan de moeder van de vermiste Maud zien. Als zij het sieraad herkent, hebben we een match. De vergelijking van de gebitsgegevens later vandaag of uiterlijk morgen zal zekerheid geven.’
Boekgegevens
Peter van Beek, Moordeiland, QV Uitgeverij, ISBN 978 90 820 8008 7 (€ 14,95)
Dit boekfragment verscheen eerder in de Boekenkrant, editie december 2015
